Vrijdag 23 november route 40 naar S M de los Andes

De dag is goed begonnen met weer een lekker zonnetje en een strak blauwe lucht. Om 9 uur gingen we op weg. Wat denk je? File!! WTF? We hebben er een uur over gedaan om Bariloche uit te komen. Toen dat eenmaal gelukt was werd de route alleen maar mooier en mooier. Nog veel meer brem in bloei, nog veel meer prachtige meren, ontzettend veel groen en besneeuwde bergtoppen. Prachtige huizen tegen de hellingen op gebouwd. Na elke haarspeldbocht zeiden we weer “ ooooo” en dachten dat het niet beter kon worden. Dat kon toch steeds weer wel. Ik kan echt wel zeggen dat dit de mooiste route is die we ooit gereden hebben. Nee, ik heb het niet over plaatsen op de wereld maar echt over een route. Fantastisch. Zet maar op je verlanglijstje! De 1000 miles auto’s reden deze route vandaag ook. Maar die lui zijn echt knettergek. Ze halen in voor een bocht of voor een heuvel maar het liefst een bocht óp een heuvel. En omdat ze overal moeten stoppen voor een stempeltje hebben we dezelfde auto’s wel 4x gezien. En alle 4 die keren deden ze zo achterlijk roekeloos, alsof hen niets kon overkomen ofzo. Bizar. De viewpoints waren vrijwel allemaal aan de andere kant van de weg en het was bijna niet mogelijk zonder kleerscheuren op die plekken te komen. Dus morgen als we dezelfde route terug gaan rijden gaan we álle viewpoints bekijken. We zijn gestopt in Villa la Angostura, een super super superleuk plaatsje! Bakkie op een terras in de zon, veel leuke terrasjes, leuke winkeltjes, (ja ook weer om en om....ijs/chocola en dan een outdoor winkel, ijs/ chocola en dan een frutselwinkel herhaal herhaal) Maar sfeervol en knus. Echt een wintersport hot spot. Ruud drinkt steeds submarina in plaats van koffie. Dat is een beker hete melk waar ze een reep chocola in kiepen. Hij vindt het wel wat. Stukkie lopen en schuumen en dan tóch maar zwichten voor een ijsje. Voor €1,50 heb je een bak vol. En ze maken er een kunstwerk van ook nog. Soms is blij zijn zo simpel. Ik heb nog iets grappigs te vertellen over die bloeiende brem. Bijna alle struiken zijn geel, met grote volle bloemen. Dat is de gewone brem. Dan is er ook nog de spaanse brem. Het hart van die bloem is knalrood. Spaanse brem? Yep! De kleuren van de spaanse vlag. Oooww. Oke dan! En ik zag nog iets aparts. We hebben veel auto’s gezien waar een fles water bovenop het dak stond. Ik heb het nagevraagd en schijnbaar staat een auto met een fles water op het dak te koop. Haha, dan kun je nog wel een keer een rotgeintje uithalen :-)
Eindelijk hadden we San Martin de los Andes bereikt. Ook zo’n ontzettend leuk plaatsje. En ook zo’n wintersport knaller. Veel kroegen, wat Ruud dan wel weer aansprak. Die kreeg alweer wintersport blues geloof ik. We zijn naar de plaatselijke VVV gegaan want ik wilde graag naar het “ mooiste meertje van de Andes”, lago Quenie. Volgens mijn huiswerk was dat 7km rijden en een stukje klimmen. Volgens de VVV dames was het 50km rijden, veel klimmen en waren we veel te laat om nu nog te gaan. Huh? Nee toch!? Kak. Kansloos dus. Afijn, laten we dan eerst maar naar het hotel gaan. Haha, dat was makkelijker gezegd dan gevonden. Het hotel heeft namelijk geen adres. Pff...en dat hotel bleek gewoon 17km van het plaatsje af te liggen. En, zit je?, het is wederom een golf resort!! Hihi. Ik weet ook niet hoe we daar nou steeds belanden, maar het is wel een rete chique en luxe ding. Goed aangelegde wegen, de huizen op het terrein zijn nog groter en imposanter dan in Bariloche op het golfterrein. De kamer die we hebben gekregen is werkelijk prachtig. Rustieke balken, hele pui van glas, superdeluxe badkamer (zonder föhn, dat dan weer wel) Ik zit in een ruime fauteuil over de bergen naar de ondergaande zon te koekeloeren terwijl ik dit verslag tik. Dan heb je een beetje beeld. Je kan het beroerder treffen. Grijns.
We hebben net in het skidorp een pizza gegeten bij dé pizzaboer die volgens Tripadvisor het beste is. We verschillen van inzicht. Maar als je honger hebt gaat alles er wel in. Wat wél heel erg grappig was, we moesten 680 pesos betalen, we gaven er 800. Die serveerster tikt op een belletje, tingting, en vanuit de keuken riep het voltallige personeel tegelijk (en heel hard ook) “gracias” Haha. We hebben net buiten op het terras bij het hotel koffie gedronken. Tenminste....ik koffie met een borrel. Ruud een patagonia amber. En dat zijn flessen van een liter. Maar wel heel lekker heb ik me door hem laten vertellen. Langzaam zakten die oogjes een beetje dicht....time to go! Morgen nog een mooie zonnige dag voor de boeg en dan is het feestje voorbij. We slapen nog wel in Bariloche en vliegen overmorgen naar Buenos Aires terug. Als alles gaat zoals het hoort (wat je hier echt niet zeker weet) dan kunnen we ‘s avonds nog heel even Buenos Aires in. Misschien vinden we wel weer een muzikale taxichauffeur. Het is daar overigens dik 32 graden. Warm begonnen, warm eindigen? Ik hoop het. Zal de zon naar Nederland sturen om jullie allemaal een beetje te verwarmen. Doeg! X