Donderdag 22 november San Carlos de Bariloche
Door: Chris
Blijf op de hoogte en volg Ruud
22 November 2018 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
Vanmorgenvroeg schoof Ruud heel voorzichtig de gordijnen open. De zon scheen maar het was nog wel erg koud. Geeft niks, dit reken ik ook goed! Wat fijn! Het ontbijt was fantastisch. Best lastig om al die nieuwe, er lekker uitziende, dingen te negeren. Vanuit onze ontbijttafel keken we uit over de bergen, veel bomen en lago Guitierrez. Wat een verschil met gisteren! Het is hier prachtig! Om 9 uur zouden we opgehaald worden voor de kayaktocht die we geboekt hadden. En ondanks dat “op tijd” hier een ruim begrip is lukte dat vanmorgen wonderwel. Onze gids Andy gaf ons onderweg al een heleboel informatie over het gebied en de belangrijke dingen die we tegenkwamen, zoals alleen iemand die heel trots is op zijn stad dat doet. En dan ben ik al om he?! Daar haal ik zoveel plezier uit! Onderweg een korte stop van 1 minuut, en ik weet niet waar Andy ineens zijn cadeautje voor ons vandaan goochelde, maar we kregen de lekkerste alfajores die er zijn. Dat zijn koekjes met dulce de leche en chocola. Daarna nog een stop bij hét panoramapunt van Bariloche met uitzicht op het meest bekende hotel Llao Llao. Er is een route voor oldtimers bezig, de 1000 miles. Alle deelnemers verblijven in dat dure Llao Llao hotel. Er zijn zo’n 200 auto’s die meedoen. En de kamers varieëren in prijs van 300 tot 3000 dollar. Per nacht. Dus meneer Llao Llao doet goede zaken! Dat dan weer wel. Wij gingen door naar lago Moreno. Daar stond de tweede gids, Emile, klaar met twee kayaks en een heleboel waterdicht spul. Euhm...waar zijn de andere mensen? Die waren er niet, we bleken een privé tocht te hebben. Dus Ruud met Emile in een kayak en ik met Andy. Maar eerst een beetje theorie en vooral je best doen al dat neopreen aan te krijgen. Toen dat eenmaal gelukt was gingen we te water. Die mannen wisten precies hoe je het beste gebruik maakt van de wind. Dus na een stukje ploeteren waarbij ik letterlijk de blaren op mijn duimen heb gepeddeld mochten we weer even relaxen en achterover hangen. Het was zo ongelooflijk mooi, sereen, stil, ongehoord genieten. Ik heb er geen woorden voor. En dat voelden die twee gidsen feilloos aan. Op een bepaald relaxmoment legden we de kayaks tegen elkaar aan. Of we thee wilden. Thee? Serieus? Yep, serieus. Hele trommels met lekkers kwamen uit geheime compartimenten tevoorschijn. Koekje anyone? Was super. Wanneer we maar wilden konden we even stoppen voor een foto. Maar met mijn telefoon fotootjes maken is met die fijne motoriek van mij best risicovol. Je ziet het bijna voor je he?! Plons. Oeps. Dus dat risico heb ik zo beperkt mogelijk gehouden. Haha. We hebben prachtige natuur ervaren en met de uitleg en info die we kregen was dat extra bijzonder. Helemaal goed!! Onderweg zagen we alleen maar de kleuren geel van enorme brem die vol in bloei staan, groen van alleen maar bomen en blauw van alleen maar meren. Ik geloof dat er hier 23 meren zijn, maar dat weet ik niet zeker. Eenmaal weer geland en opgeruimd reden we het circuito chico helemaal af en werden keurig teruggebracht naar het hotel. Daar was het huppekee de auto in en naar Bariloche centrum rijden. Dat zag er knus uit. En serieus, ik lieg er geen woord van, om de winkel zit er een chocoladewinkel. De een nog groter en chiquer dan de ander. Het is hier echt een chocoladewalhalla. En raai eens wat, ze maken er ook nog eens ijs van. #waaromnou? Met kwijl uit beide mondhoeken heb ik alleen maar gekeken en ben me niet te buiten gegaan aan al dat lekkers. Zou ook niet weten wat ik moest kiezen trouwens (dat hielp wel) Daarna zijn we via route 82, langs het water, doorgereden naar Cerro Campanario. Dat is een stoeltjeslift naar de top van een berg waar je een 360 graden uitzicht hebt over de meren en bergen. Die lift was al leuk. Je zou er bijna van gaan jodelen. Bovenop de berg was het alweer prachtig. Van welk plateau je ook rondkeek het was overal even mooi. We hebben dan ook wel geluk met het weer vandaag. Blauwe hemel, zonnetje, dan ziet het er natuurlijk ook op zijn best uit. We konden ook heel goed zien waar we eerder deze dag gekayakd ( bestaat dat woord?) hadden. Is tóch leuk. Na ons bezoekje daar zaten we te dubben of we nog een stuk zouden gaan lopen maar het was ook al best laat. We kozen voor lui. Dus lekker iets drinken in de bar, maar achter dat glas wordt je zo rozig als de pest. Zometeen gaan we hier weer eten. Dat was helemaal goed en dan kan Ruud lekker een biertje drinken. Morgen vertrekken we hier en rijden we de 7 meren route naar San Martin de los Andes en dan slapen we daar een nachtje. Het moet een mooie route zijn én ze voorspellen hartstikke goed weer. Bring it on! We hebben er zin an. Xx
Oja, ik vergeet nog iets te vertellen. In Buenos Aires staan de dwaze moeders elke donderdag op het plein voor het presidentiële werkpaleis. Zoals je op de foto van Bariloche kunt zien zijn er witte hoofddoekjes op de grond gespoten (het symbool van de dwaze moeders) Maar op dit plein staan ook namen van mensen die vermist zijn. En dat vond ik best indrukwekkend.