Zaterdag 24 november route 40 terug naar Bariloche

Vandaag staat opnieuw route 40 op het programma, maar nu de terugreis. Gisteren hebben we veel viewpoints niet kunnen zien omdat ze aan de andere kant van de weg lagen. Maar daar hebben we vandaag alle tijd voor én we kunnen er zonder rare fratsen komen. Zin in joh!
Om 9 uur zijn we gaan rijden. Het was 7 graden en de zon scheen. Het is raar hoe je dezelfde route rijdt maar die toch heel anders ervaart omdat je die van een andere kant ziet. Op sommige stukken hadden we geluk omdat het water een soort van stil was waardoor er een reflectie in te zien was. Zo mooi! In een foto kun je niet vangen wat je ogen zien en al helemaal niet hoe zoiets moois bij je binnenkomt en wat het met je doet. Iedereen die me kent weet dat ik niet snel zonder tekst zit, maar dat is vandaag toch wel gelukt. Haha. We hebben enorm genoten van deze dag! Prachtig! Tijdens de route hadden we weer van die dikbil koeien op de weg en ook liepen er paarden rond te scharrelen. Je moet zo donders goed uitkijken met die beesten die er “ineens” zijn. We hebben ook veel vogels gezien, veel roofvogels vooral. Rond 12 uur waren we weer in het zo gezellige Villa da Angostura (ik ben fan!) Daar hebben we lekker in de inmiddels behoorlijk felle zon zitten lunchen. Op een dakterras waarbij je alles goed kon bekijken. Kost een drol maar buikje vol. Wat een leven! Bij het wegrijden uit Villa kwam er een pick-up truck voor ons rijden met Boca junior fans in de laadback. Shirts aan, vlaggen bij zich, zingen, toeteren. Was echt grappig. Dé wedstrijd van het jaar zou vanavond gespeeld worden. Daar keek het hele land naar uit. Inmiddels weten we dat de wedstrijd naar morgen is verzet omdat de bus met Boca spelers is aangevallen door fans van River, de tegenpartij. Daarbij zijn er verschillende spelers gewond geraakt en die moeten in het ziekenhuis behandeld worden. Het is zelfs in Nederland op het journaal geweest! Morgen zijn wij in Buenos Aires, waar de wedstrijd gespeeld wordt. Tenminste......als we daar kunnen komen. Want we hebben net gehoord dat Aerolineas weer gaat staken en dat 40.000 reizigers gaat raken. Afwachten maar. Afijn, ik vertel maar verder over de mooie dag van vandaag. Is beter. :-) We zijn Bariloche nog even in geweest, maar dat is toch een minder leuke plaats dan ik had gehoopt. Wel een ijsje gegeten. We zagen in een zijstraatje een klein zaakje waar alleen maar Argentijnen zaten. Dat is een goed teken. Dus naar binnen bij mevrouw Baccio. Lekker!! Echt weer een pareltje. En zo’n zaakje met allemaal zilver kleurige deksels op de 50 smaken vers ijs die ze hebben, en dat die dame die je helpt dan precies weet welke smaak onder die deksel zit. Knap! Ik ruik een “wedden dat” uitdaging. Daarna zijn we naar het hotel terug gegaan waar we al eerder waren (bij de golfclub ja) We kregen een upgrade naar een mooiere kamer. Leuk! En inderdaad veel en veel mooier! Lekker buiten op het terras iets drinken, boekje lezen en van de zon genieten. Ik werd zelfs gewaarschuwd dat mijn armen aan het verbranden waren. Kak! Het was echt zo! Ik had een pina colada besteld en zag wel dat het meisje wat de bestelling opnam wat zweetdruppels op haar voorhoofd kreeg, maar ja, het was best warm. Toen ze de pina kwam brengen had ik pas door waarom het zweet haar uit was gebroken. Ik kreeg een soort slush-puppy, ken je die nog van vroeger? Niet te drinken! Ze wist gewoon niet wat ze moest doen, arm ding. Gelukkig heeft Maru, onze geroutineerde bardame haar geleerd hoe het wél moet en kreeg ik daarna een uitgeholde ananas met daarin de échte pina colada. Veel beter!! :-) We hebben net heerlijk gegeten, Patagonië lam. Het was niet heel druk, dus tijd om te kletsen met het personeel. Daar word ik meestal heel blij van. Veel jonge Argentijnen hebben al veel van de wereld gezien hoor. En ook veel van die jonge mensen dromen van een leven buiten Argentinië. Het land verkeert natuurlijk nog steeds in een crisis en de waarde van de pesos blijft dalen. Er is geen respect voor politie en de overheid in het algemeen. Ondanks dat de verdwijning van ruim 30.000 mensen al 40 jaar geleden is blijft het wantrouwen jegens overheden bestaan. Jonge mensen zien een betere toekomst voor zichzelf buiten hun landsgrenzen. Ik heb inmiddels ook iets meer gehoord over die rode toestanden langs de wegen waar ik al eerder oververtelde. Het gaat om Gauchito Gil, een soort beschermheer voor een veilige reis, een goede gezondheid, geluk, liefde, fortuin, en bescherming tegen narigheid. Hij droeg een rode poncho en wordt afgebeeld met een rood kruis achter zich. Daar komt dus het “rood” vandaan. Komt toch weer allemaal goed met al die info he?! Zo op de valreep. Morgen de laatste! Tot dan!