Dinsdag 20 november, Toch maar El Calafate

Spooky van Sue lag naast me vannacht. Ruud was snotterig, had keelpijn en voelde zich niet fit. Dus beiden hebben we niet al te best geslapen. Van het weer werden we ook niet veel vrolijker. We vroegen aan het outdoor team wat het weer zou brengen voor vandaag, maar dat zou nog slechter worden dan gisteren. Hmm. Ons plan om nog een flink stuk te wandelen langs, in onze optiek het mooiste meer, Lago Pehoe, viel daarmee in duigen. Eén keer tot op je onderbroek nat regenen is wel zat. Dus maar rustig aan ontbijten dan. Ik had mijn acdc t-shirt aan en dat is eigenlijk not done in die chique tent. Maar daar heb ik dan weer poep aan. Eén van de obers fluisterde me toe “ nice t-shirt” en we maakten even het corna symbool naar elkaar. Voelde goed! Haha. We konden het sowieso erg goed vinden met al het personeel daar. Dus toen we uit gingen checken werden we plat geknuffeld en uitgebreid uitgezwaaid. Was echt leuk. En trouwens, bij dat uitchecken kwam de rekening....zou het allemaal goed zijn? Dat was het. Alleen de fooitjes moesten we betalen,en zelfs bij de massage hebben ze veel te weinig gerekend. Maar dat was wel goed (kreeg een knipoog) zeiden ze. Ok, prima! Met een goed gevoel in de auto gestapt. De route die we heen gereden hadden was geen optie. Je weet wel, dat Dakar verhaal. Na twee dagen zoveel regen zouden we binnen no time vast komen te zitten in de modder. Dus dwars door het park heen en zo’n kleine 100km omrijden was de enige optie. Het ging steeds harder regenen en van het park was vrijwel niets meer zichtbaar. Zo jammer! Want het is een prachtig park maar we hebben er maar zo weinig van kunnen zien en genieten door het weer. Het is daarom dubbel fijn dat we in zo’n geweldig hotel zaten. De eerste helft van de weg was gravell. Daarna werd het betonachtig maar wel vol kuilen. En daarna kwam er gewoon een goed stuk weg. Jeejj! Tegen de middag kwamen we aan in Puerto Natales, de bestemming van vandaag. Maar ook daar hoosde het. Het hotel waar we zouden verblijven is prachtig maar de mensen zijn er niet zo leuk, en er is slecht internet en geen tv. Kansloos voor Ruud dus. Het plaatsje zelf is ook niet gezellig. We zijn er wel gestopt voor koffie en we bedachten tijdens de koffie dat we lekker door wilden rijden naar El Calafate, waarvandaan we morgen moeten vliegen naar Bariloche. Dus we hebben onze heldin Carla van het reisbureau een appje gestuurd. Kun je het ene hotel annuleren en vragen of ze in onze vorige hotel in El Calafate een plekje voor ons hebben? Duurde nog geen 5 minuten en alles was geregeld. Top he?! Afijn, de reis kreeg dus een vervolg. We reden verder en ik zie 3 enorme koeien op de snelweg staan. Ruud in de ankers maar er zat geen beweging in bij ze. Dus Ruud drukt op de toeter. Haha, toeter? Het klonk meer als een schorre krolse kat. Een heel kleintje ook. De koeien waren dan ook niet onder de indruk. Ruud bleef euhm, “toeteren”. We moesten er zelf heel hard om lachen. Toen begonnen ze toch te lopen maar of dat door het toeteren of ons gelach kwam heb ik niet scherp. Anyhow, we konden verder. De grenspost van Chili was daarna snel bereikt. Maar er was weer een bus leggelopen
met toeristen die stonden te wachten voor de paspoort controle en de bagage scan. Dan moeten ze de hele bus leeghalen en alles door de rontgen scan doen. Rijen rijen dik. Pff.. Ruud zag een douane meneer heel chagrijnig kijken naar die groep. Dus Ruud spreekt die man aan. Joh, zij gaan naar Chili wij komen er vandaan. Met onze auto. Moeten we in de rij? Nou, dat vond die douane meneer van niet. Dus we werden meegenomen naar een loketje wat ze even speciaal voor ons open deden en daarna ook direct weer dicht. Die rij wachters waren niet blij. Maar wij wel!!! Klein stukje doorrijden en weer naar de douanepost van Argentinië. Daar ging het ook heel vlot. En huppekee, we waren weer in Argentinië. Van 9.00 tot 15.00 heeft de ruitenwisser op full speed gestaan en verdomd, hoe dichter bij El Calafate we kwamen hoe beter werd het weer. Om 17.00 waren we bij het hotel waar we met open armen werden ontvangen. De receptioniste kwam met een brede lach op Ruud af... “Rooeeeddiieeee” Mooie kamer, zon schijnt en het is zowel in het hotel als in het plaatsje rete gezellig. En tv. En goed internet. En als bonus kunnen we morgenvroeg uitslapen en rustig aan alles doen want het vliegveld zit op 20km hier vandaan. Volgens mij hebben we het goed gedaan vandaag. Morgen het bovenste stukje van Patagonië ontdekken. En ja ja ja, dan komen we echt weer naar huis. Hasta mañana!