Zondag 11 november Puerto Piramides en Punte Norte

Wat een lieve en leuke reacties weer! Dank! Blij van!
Vanmorgen waren we heeeel vroeg wakker. Er loeien hier ‘s nachts nog meer sirenes dan in NY. Lekker ontbeten en vroeg op pad. Met onze Fiat. Gelukkig is vandaag inderdaad een héle, maar dan ook echt héle, superleuke topdag geworden.
Er lopen heel veel zwerfhonden hier op straat (wie belt Rosanna Kluivert even?) Vanmorgen liep er een grote rotweiler met de auto mee te rennen en die sprong steeds voor de voorwielen. Of het nou een soort spelletje voor hem was? Het eerste stuk van onze route ging naar Puerto Piramides. Dat was ruim een uur rijden door steppe gebied. Onderweg zagen we wilde paarden, schapen en guanaco’s. Lijkt om een lama achtig dier maar iets sierlijker en goudbruin met een wit kontje. Die staken ook zomaar de weg over dus je moest erg opletten en ook een beetje inschatten wat zo’n beest gaat doen. Er moest een soort entree betaald worden voordat we het eiland op mochten. €13 per persoon en €2 voor de auto.
Eenmaal in Puerto Piramides moesten we ons melden voor de walvis tour. De zon scheen!! En we konden, voorzien van een charmant zwemvest, direct aan boord klimmen. Een tractor duwde de boot de zee in. Even de regels doornemen en gaan. Al direct zagen we overal walvissen. Van die enorme van 17- 19 meter, en bijna allemaal hadden ze jonkies. Die moekes bleven een beetje dobberen en sloegen af en toe met hun zijvinnen, maakten een bijzonder geluid. Maar die kalfjes, zoals ze de jonkies noemen, waren aan het springen. Echt te gek. Met veel mazzel hebben we er ieder 1 foto van kunnen maken, want het gaat zo snel, dat kan die sluitertijd niet aan. Haha. De moeders zwommen ook regelmatig even onder onze boot door en dan kwamen ze met hun neus vlák voor de boot omhoog. Vol met zeepokken, de acne van de walvis zeg maar. Schijnbaar komt deze walvissoort alleen maar hier voor. Het is de southern wright whale voor het geval je dat interessant mocht vinden. Er was een gids en een bioloog aan boord. Die bioloog legde zoveel mogelijk walvissen vast, en dan voornamelijk hun staartvin als ze onderduiken. Daaraan kunnen zij de walvis herkennen. Ze hadden afgelopen jaren al ruim 3200 walvissen kunnen identificeren, maar er zijn er ongeveer 6000 dus ze kunnen nog even vooruit. We hebben nog nooit zoveel walvissen bij elkaar gezien. Zeker 40. Ge-wel-dig.
Goed, koffie en door. En door betekent hier 76 km op een gravellweg. Waar je 50km mag, maar waar dat op sommige stukken niet heel slim is. Was best hard werken voor Ruudje en onze Fiat. We wilden naar Estancia San Lorenzo, bij Punte Norte, gaan. Daar huist inmiddels de grootste magelhaen pingüin kolonie van Argentinië. Zo’n 600.000 stuks. Volledig afgeschermd gebied en in de gaten gehouden door allerlei biologen. Er zijn daar een paar begeleide tours per dag, en daar wilde ik graag bij zijn. De laatste 7km daar naartoe was dirtroad, zand, klei, modder. Beetje het Dakar gevoel voor dummies. Op zich al een avontuur. We moesten betalen en konden direct mee met twee gidsen en (ja hoor) een bioloog. Daar zaten we vandaag goed in, die biologen. Eerst met een bus nog 5km rijden en tijdens de rit kregen we uitleg. Van september tot maart is het broedseizoen. De mannetjes komen twee weken eerder aan land en zoeken hun nest van het vorige jaar weer op. De vrouwtjes komen twee weken later en in principe zoeken ze ook hun oude nest, en dus hun oude mannetje, weer op. Tot het nest ze niet bevalt, dan krijg je “changer” (spreek uit: sjansee) Een vrouwtje legt altijd 2 eieren en er moet 40 dagen op gebroed worden. Dat doen man en vrouw samen, om en om. De ene broedt, de ander gaat eten. En dan wisselen ze weer. Ze hebben een soort theemuts onder aan hun buikje die je tijdens het lopen niet ziet, maar zodra ze gaan zitten/liggen vouwt die theemuts zich open en valt over de eieren heen. Lekker warm. Afgelopen twee dagen zijn de eerste eieren uitgekomen, bij 1 stelletje. En die kleine wurmpies hebben wij gezien!!!! Zo gaaf! Ze blijven nog 1 maand onder de veren van pa en ma, en die wisselen zowel het warm houden als het voeren van de kids af. De maand daarna zijn de ukkies zo groot en hebben ze zoveel honger dat ze zelf aan de slag mogen en in februari is het “time to say goodbye” en staan ze er alleen voor. In maart migreren de pingüins naar het zuiden en verblijven ze een half jaar op zee om zich tegoed te doen aan voedsel. In september komen ze dan weer voor een half jaar aan land. Je kan mij gerust een hele dag daar neerzetten, het is té leuk, koddig, schattig en mooi. En leerzaam (heren!! :-) ) Ruud zit in de lobby foto’s te downloaden, het zijn er veel. We hebben vanaf vanmorgen 7 uur niets meer gegeten, dus ik ga hem zo eerst even aan zijn lurven pakken om iets te gaan eten ( het is bijna 20.00 uur) Ik hoop dat we later nog een paar mooie foto’s toe kunnen voegen. Vannacht moeten we om 4 uur op en om 5 uur weg. Twee vluchten.....Pfff.... MAAR vandaag pakt niemand ons meer af. Helemaal te gek! Leuk dat jullie weer meegelezen hebben. Dikke zoen!