Welkom in het Hollandhuis!
Door: hollandhuis
Blijf op de hoogte en volg Ruud
19 September 2011 | Canada, Toronto
Gisteren zijn we aangekomen in Halifax, Nova Scotia. Hier is een tijdsverschil van 5 uur met Nederland. We hebben een superblitse auto gehuurd, een lincoln mkx. Er zitten heel veel snufjes ( lees; knopjes) in dus Ruud kan helemaal los op alle mogelijkheden. Het weer is niet zo goed. We hebben wat last van de orkaan Irene ( regen) die momenteel de USA raakt. Vanmorgen zaten we om 7 uur al in de auto op weg naar Peggy's Cove. Dat is de bekenste vuurtoren van Canada en een geliefde toeristische attractie. Het was mistig, dat gaf het een beetje mysterieus gevoel. 's Middags hebben we Halifax bekeken, de haven, de citadel ( elke dag om 12 uur schieten ze een kanon af) en downtown. Morgen gaan we het eerste stuk van onze route rijden, richting het westen van Nova Scotia ( Church Point). Het is ongeveer 4 uur rijden en 280 km.
Wordt vervolgd!
Maandag 29 augustus
We hebben wat navraag gedaan of we last zouden hebben van orkaan Irene. Op de tv lieten ze steeds zien dat er een stormalarm was voor de kant van Nova Scotia waar wij heen gingen. Gelukkig bleek het loos alarm en hebben we kunnen genieten van een prachtige zonninge dag. We hadden wel weer iets aparts hoor! Tanken! We wilden even tanken en er bleek E10 in de tank te moeten. What the f... is E10 dan? De pomphouder dacht aan ethanol...duh! Die wist het dus ook niet. We hebben een gokje gewaagd en blijkbaar goed gegokt, haha! Vandaag hebben we rond het Minas Basin gereden. De getijdenverschillen zijn hier groot. De grond is van die rode plakkerige klei. Als het eb is zie je van die immens grote glimmende rode vlakten. Heel apart! We hebben een rondleiding gehad over het winnen van energie via de getijden en 1 van de 5 turbines ter wereld die ze daarvoor gebruiken. Zelfs ik vond het leuk en snapte bijna helemaal waar het over ging. Gelukkig kon Ruud me uitleggen wat ik niet begreep! Het huisje wat we gehuurd hebben is ZO gaaf! Het ligt aan het water en de hele voorgevel is van glas. Vanuit ons bedje kijken we direct op het water. We hebben lekker gekookt en buiten aan de picknicktafel zitten eten. Honingbiertje erbij! We hebben vandaag een bald eagle gezien en een vos. We kwamen ook nog een oude fina pomp tegen midden in een afgelegen gebied. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk trouwens.
Morgen gaan we weer vroeg op pad en hopelijk wacht ons weer een warme droge dag
Dinsdag 30 Augustus
Vanmorgen wakker geworden met een prachtig uitzicht! Heerlijke manier om je dag mee te beginnen! We zijn vandaag de Digby Neck opgereden. Daar moesten we met een veerbootje over varen om bij de balancing rock te komen. De naam zegt het al dus jullie zullen de foto wel herkennen straks. Om er te komen ging er een lekkere wandeling aan vooraf. Jammergenoeg werd het hartsikke mistig. De kust was geheel in nevelen gehuld en daardoor was de rots wel te zien maar niet in de mooiste omstandigheden. We waren van plan nog wat wandelingen te maken maar het was zo mistig dat we niet konden zien waar de weg heenging. Daarom zijn we naar Digby gegaan. Daar waren ze in volle voorbereiding op de Wharf Rat Rally. Dit evenement duurt 5 dagen en er komen 30.000 motorrijders en 100.000 bezoekers op af.Er reden al veel bijzondere motoren rond die écht veel bekijks hadden. Ruud baalde ontzettend dat we dit gaan missen. Als we dit van te voren geweten hadden dan had ik absoluut de planning omgegooid! Het doet mij een beetje aan daytona denken. Digby staat ook bekend om de visserij op st jacobsschelpen. Die is daar het grootst ter wereld. Je kan wel raden waar mijn lunch uit bestond zeker?! Ik had een bord vol voor 11 euro!!! Jammie!! De rest van de dag hebben we in de relaxstand doorgebracht. Vooral veel luieren in de zon, lekker drankje erbij, buiten eten en van de kolibrietjes die om ons heen fladderen genieten. Oja, nog 1 leuk dingetje. Ruud stond op zijn gemakkie een eekhoorntje te bekijken die naar de top van een boom klom om vervolgens dennenappeltjes naar beneden te gooien en ze lekker op te peuzelen. Die eekhoorn vond dat gekoekeloer niet zo'n goed plan en die begon Ruud te bekogelen met dennenappeltjes. In 1e instantie dacht ik dat het een toevalstreffer was maar dat bleek niet zo te zijn toen er nog 5 appeltjes rakelings langs zijn hoofd gingen. Te leuk dit!!!(vooral voor Zockie) Trouwens ik wist niet dat we door zoveel mensen gevolgd werden. Heel leuk om jullie boodschappen te lezen! Groetjes van ons!
Woensdag 31 Augustus
Vandaag een lange dag gemaakt. We zijn om 7 uur vertrokken en de 1e stop was in Kejimkujik nationaal park. Daar hebben we een paar wandelingen gemaakt. Ruud liep te "mopperen" dat hij zelfs nog geen hertje gezien had. Nou hij werd op zijn wenken bediend! Op nog geen 10 meter van hem af stonden pa, ma en hun jong te drinken. Van de schrik sprongen de herten voor ons langs, we schrokken net zo hard als zij! Ruud probeerde foto's te maken maar pa hert beschermde zijn jong goed en begon naar Ruud te briezen en snuiven. Later zagen we nog een hert en we hebben ook een prachtige grote uil gezien. In dat park leven ook kamikazemuggen ofzo. We zijn helemaal lek geprikt dwars door onze kleding, en zelfs bergschoenen heen. Vanuit het park hebben we de lighthouseroute gereden richting Lunenburg. Daar hebben we heerlijk in de zon zitten lunchen en een megaijsje gegeten ( 1 bol was zo groot als een grapefruit) Lunenburg is een superleuk, kleurrijk en relaxed plaatsje. Daar ligt ook de schoener Bluenose II. Dit schip is voor Canada zo belangrijk dat het op hun 10 cent munt staat. De Bluenose werd compleet gerenoveerd en wij mochten daar kijken. Ruud zijn timmermanshart ging er sneller van kloppen. Op weg naar de auto kwamen we ook nog een stokerij tegen waar we even snel een kijkje hebben genomen. Onderweg veel motorrijders gezien, waarschijnlijk allemaal op weg naar de WRR in Digby. Na Lunenburg hebben we onze lighthouseroute vervolgd. Die route is ontzettend mooi!!! We vinden het wel jammer dat je geen mogelijkheden hebt om te stoppen voor een foto of om gewoon even te genieten van wat je ziet. Dat is in West Canada beter voor elkaar. Uiteindelijk hebben we het laatste stukje van de route ( via Halifax naar Dartmouth) over de snelweg gereden. We waren om 19.00 bij ons hotel,na 12 uur onderweg waren we het wel zat. Snel een broodje gegeten, dit verslag bijwerken ( met zoveel volgers moet ik dat wel bijhouden natuurlijk!!), zo nog even de route voor morgen doornemen en dan slapen! Nu al zin in! :-) Tot morgen!
Donderdag 1 September
Het was een gedoe om de stad uit te komen maar uiteindelijk kwam het goed. Onderweg moesten we volgens "de boekjes"stoppen bij dé visrokerij van Nova Scotia, bij meneer Willy Krauch. Nou maak er maar Willy Rauch van. Stinken!! Maar we hebben 's ochtends om 9 uur gewoon lekker makreel gekocht en meegenomen voor onze lunch. In Liscomb zijn we bij een lodge gestopt en hebben daar routes opgehaald om een paar wandelingen te maken. Ik moest ons inschrijven in een logboek en ik moest ons ook weer afmelden als we terug waren omdat er beren met jonkies waren gespot. Kon wel eens gevaarlijk zijn zeiden ze, DUH! Raai eens wat, alleen een paar Canadese pubers in braziliaanse voetbalshirtjes gezien en verder helemaal niks. Onze lunch ( broodje makreel) hebben we buiten in een parkje opgepeuzeld. Daarna dachten we lekker door te kunnen rijden maar de weg was erg slecht. Veel scheuren, kuilen en hobbels. Leven de 4 wheel drive! Ook veel wegwerkzaamheden waar we moesten wachten. Daar staat er aan het begin van de file een man of vrouw met een stop bord. Deze keer was het een meneer, lang haar, zwarte tanden, en die ging me canadese mopjes vertellen waar ik écht geen reet van snapte. Maar die man staat daar ook maar 12 uur per dag een bord vast te houden, dus ik heb hartelijk zitten lachen. Hij ook weer blij. We zijn ook nog even bij een garage gestopt. In het dashbord begon een lampje te knipperen dat we olie moesten vervangen. Een hele aardige meneer van de garage heeft alles even nagekeken en er hoefde niets te gebeuren. Pfff! Hij vond het wel een hele mooie auto zei hij, haha! Nu zijn we in het hotel. Heel robuust stoer ding met een bloedchagrijnige dame achter de receptie. Dat dan weer wel. We gaan nu eten in dit hotel, het schijnt een fantastische keuken te hebben. En na het broodje van subway gisteren lust ik wel iets lekkers. Morgen gaan we beginnen aan de Cabot Trail. Dat schijnt 1 van de mooiste routes ter wereld te zijn. We gaan het beleven!
Vrijdag 2 September
We hebben de oorspronkelijke route aangepast om wat tijd te besparen. De route ging nu langs de scenic drive Bras d'Or Lake. En daar hebben we geen spijt van gehad want die route was heel mooi. Maar nog vele malen mooier is de Cabot Trail, die beslaat een groot gedeelte van Cape Breton op Nova Scotia. We hebben pas een derde deel gezien maar hebben de hele middag oohh en aahh geroepen. De natuur doet niet onder voor de mooiste gedeelten van West Canada! Hoge bergen helemaal groen, robuuste kliffen met de mooiste vergezichten, ruige stranden. We hebben veel bald eagles gezien ( grote!!) en vanmiddag zijn we met een zodiac de zee opgeweest. Daar hebben we een groep van 6 walvissen gevolgd. Ze waren écht zo dichtbij! Soms maar 3 meter van de boot. Dat was wel gaaf hoor! De walvissen begonnen op een gegeven moment met hun staarten op het water te klappen, dat was het teken dat we weg moesten gaan. We hebben ook nog zeehonden gezien, allerlei soorten zeevogels en een ocean sunfish. Dat is een knoert van een vis, bijna geen staart maar wel een flinke vin boven het wateroppervlak. Deze was ongeveer 2 meter lang. Daarna moesten we nog 2 uur rijden naar ons bed&breakfast. We hebben hier een prachtige kamer aan de tuin met openslaande deuren. Alles is heel licht en ruim, we hebben een bad op pootjes ( voor het raam, haha). De tuin grenst aan een meer waar veel elanden en bever komen. Ruud is net even wezen kijken en heeft alleen een bever gezien. De eland laat nog op zich wachten denk ik. Er is er hier gisteren 1 voor de deur dood gereden. Zielig he?! Morgen vroeg gaat Ruud weer kijken of hij een eland tegenkomt. Dan draai ik me nog even om! Tot gauw!
Zaterdag 3 September
Ruud is vanmorgen om 6 uur (in de schemer) de tuin van ons Bed&Breakfast ingegaan. Hij heeft een bever gezien en aan de overkant van het meer een moose (eland). Nu heeft hij het briljante plan opgevat om morgenvroeg ( ook om 6 uur!!!) met mij in een kano het meer op te varen. Hij wil bij de beverdam gaan kijken en hoopt dichtbij de eland te komen. Door Ian, de eigenaar van dit Bed&Breakfast zijn we vanmorgen vreselijk in de watten gelegd. Heerlijk ontbijt gekregen! Vandaag een lange dag gehad. Cape Breton is fantastisch mooi. Waar je kijkt, links, rechts, voor of achter je, het is helemaal groen met 1 grijze streep erdoor wat toevallig de weg is. Dwars door de bergen, langs de oceaan, het is allemaal even prachtig langs de Cabot Trail. Het is onze trouwdag vandaag dus bij hét koffiehuisje van Nova Scotia gestopt. Ruud heeft de allerlekkerste brownie ooit gegeten. Die tevreden glimlach heeft wel een poosje op zijn gezicht gestaan. We hebben 3 wandelingen gemaakt, die best pittig waren. Geen 2 vingers in je neus loopjes! Veel keien, boomstronken en boomwortels, en behoorlijk klouteren. De 1e loop van 9,7km en daar hebben we een eland van dichtbij gezien. Ook veel bald-eagles en leuke mensen ontmoet. Op een bankje in de zon hebben we een heerlijke sandwich zitten eten met het mooiste uitzicht wat je bedenken kunt. Helemaal happy!! De 2e loop was 4,7km rond een meer. De 3e loop was 3,8km naar een landtong met mooi uitzicht over zee. We hadden daar niet een kwartiertje langer over moeten doen want het wordt hier ineens donker. De rit terug naar ons B&B hebben we in het aardedonker gereden. Om 21.00 waren we terug, roodverbrande nekjes en moe maar voldaan. Ons verlanglijste voor vandaag is helemaal afgestreept. Morgen een mooie rit voor de boeg naar Stellarton. Daar is niets bijzonders te doen maar hopelijk gaan we weer mooie dingen zien onderweg.
Zondag 4 September
Om 6.15 zaten Ruud en ik in de kano op het meertje. Het was nog wat schemerig en er stond wat meer wind dan anders. Ruud zag aan de overkant van het meer een elenad zwemmen ( dat kunnen ze heel goed) en wilde daar zo snel mogelijk naar toe peddelen. Die eland had ons natuurlijk al rap in de gaten, keek ons even aan en klom toen op de kant. Daar bleek haar jong te liggen wachten tot moeders uitgezwommen was. Dus ineens stonden er 2 elanden. Het ging best snel maar was een machtig gezicht om van dichtbij mee te maken. De bever heeft zich niet laten zien. Na ons kano avontuur hebben we snel een douche genomen om het antimuggenspul ( wat écht niet helpt!!) van ons af te spoelen zodat we fris aan ons engelse ontbijt konden verschijnen. We hebben vandaag de Ceilidh trail en een groot gedeelte van de Sunrise trail gereden op weg naar Stellarton. Het was onderweg nog steeds heel groen om ons heen alleen veel wijdser en met uitgestrekte velden voor de bergen. Ook zijn we door veel plattelandsdorpjes gereden ( al staan er maar 3 huizen, er staat overal een witte, houten, kerk). Op het 1e stuk van onze route hebben we 3 hertjes gezien bij een vennetje langs de weg. Op verzoek zal ik het niet over onze koffiestop bij dat ontzettend leuke tentje hebben waar ze allemaal van die lekkere dingen verkopen :-) Vlak voordat we bij Stellarton waren hebben we een korte trail gelopen, maar het was eigenlijk te warm. Tijdens onze "lunch"stop ging Ruud de auto parkeren en ik thee halen. Toen ik terugkwam naar de auto stond Ruud heel druk te praten met een Canadees in een auto. Het bleek een Nederlandse Canadees die al 41 jaar in de buurt van Toronto woont. Zijn accent uit Leidschendam haalde ik er tóch nog feilloos uit trouwens. Hele leuke vent en een gezellige ontmoeting. Bij het hotel aangekomen bleek onze kamer nog niet klaar. Toen zijn we naar de Futureshop gegaan. De Canadese mediamarkt zeg maar. Nu op de kamer horen we regelmatig een zware Canadese trein voorbij komen die de hele tijd op zijn toeter drukt die door merg en been galmt en heel Stellarton wakker houdt. Dustin weet precies wat ik bedoel ( de trein in call of duty )Oordoppen in vannacht dus! Morgen gaan we via weer een stuk Sunraise trail naar Alma. Daar komen we langs Hopewell Rock waar de getijdeverschillen 16 meter zijn. Dat ligt in een andere provincie: New Brunswick. Later!!
Maandag 5 September ( labourday)
Vandaag is het een feestdag in Canada: labourday ( dag van de arbeid). Daarom is vrijwel alles gesloten. Veel Canadezen hebben van hun laatste lange,vrije, weekend genoten want morgen beginnen alle scholen hier weer.
We zijn vandaag naar Hopewell Rock gegaan, wat bekend staat om de hoogste getijdenverschillen ter wereld. Daar hebben we over het strand gewandeld en alle bijzondere, en indrukwekkende, rotsformaties bekeken. Heel raar om je te realiseren dat binnen 6 uur het water 14 tot 16 meter hoger zal staan. Uiteraard zijn we eind van de dag teruggegaan om het verschil te bekijken.Op het moment dat wij er waren was het water nog niet op zijn hoogst trouwens ( kwam nog 1 meter bij volgens de park ranger) Ruud plaatst een foto met laagtij en hoogtij in het fotoboek zodat je het kunt zien.
De kamer die we gehuurd hebben voor vannacht ligt hoog in de bergen en we kijken uit op een haventje en op Fundy nationaal park. Prachtig uitzicht, lekker schommelbankje voor de deur, fijne tuin, alleen de kamer is wat “viezig” en dan druk ik het redelijk subtiel uit. Maar het is maar voor 1 nachtje en we hebben wel gekkere dingen meegemaakt.
’s Middags hebben we in Fundy NP een wandeling gemaakt naar een waterval(letje). Was een leuk loopje, niet te lang/zwaar.
We zijn ook nog op pad geweest om te gaan ziplinen. Toen we daar aankwamen zagen we dat het een heel kort stukje "parcours" was waar je erg veel geld voor moest betalen. Zoals het écht hollanders betaamt hebben we dat niet gedaan natuurlijk ‘-)
Waar we nu slapen hebben we geen internet. Sorry! Deze update komt er dus 1 dagje later op.
Dinsdag 6 september
Haha, we hebben hartstikke zitten lachen om de reacties van jullie allemaal. Leuk! Ja, het kán natuurlijk een keer voorkomen dat er ergens geen internet is en zelfs Ruud niets weet te hacken :-) Maar we maken het weer goed door er 2 verslagen op te zetten! Afgelopen nacht heeft het behoorlijk geregend en het was vanmorgen allemaal behoorlijk mistig en kleddernat. Maar dat weerhield ons er niet van om 's ochtends vroeg een wandeling te gaan maken in Fundy NP. Dan dénk je dat je wel een beetje conditie hebt, NOT! Je wordt gewoon keihard afgestraft door moeders natuur. Geen dieren gezien. Ja, een hijgend hert! Maar dat was ikzelf. Het was een rot(s)pad vol met boomwortels en ging bergje op, bergje af. Je moest donders goed uitkijken waar je je voeten neerzette want het was spekglad!Telkens als ik bedacht waarom ik dit eigenlijk aan het doen was werd ik beloond met een prachtig uitzicht. Ook dat doet moeders natuur heel slim. We kwamen bij de auto aan en moesten droge kleren aantrekken, zo bezweet waren we (foto!). Vandaag zijn we via de Acadian route naar Miramichi gereden. Voor ons is het een tussenstop richting Tadoussac waar we op witte walvissen speurtocht gaan. Het heeft vrijwel de hele middag geregend. Onderweg hebben we nog een poosje staan kijken bij de kreeftenvangst. Duizenden kreeftenvallen lagen in het water, heel apart gezicht. En vooral stom van die kreeften dat ze in zo'n val kruipen ook! Zo lekker is makreel ( waarmee ze gelokt worden) ook weer niet. Morgen rijden we naar Rimouski waar we vlak bij de haven slapen omdat we met een ferry over moeten varen naar het Franse gedeelte van Canada. Hopelijk hebben ze daar ook internet zodat ik niemand teleur hoef te stellen! Haha! Knuffel!
Woensdag 7 September
We reden vanmorgen rond 7.30 uit Alma weg en onderweg hebben we schik gehad om verschillende dingen: dokter Green reed voor ons ( dat is iemand die je grasveld groen komt spuiten als het verkleurd is), de kinderen die wachten op de schoolbus ( zit mijn haar wel zoals dat van Justin Bieber??) Maar we hebben ook minder leuke dingen gezien onderweg. Er werd volop gewaarschuwd voor elanden die plotseling de snelweg oversteken. Gedeelten zijn met hekken afgezet, maar grote stukken ook niet. En langs die stukken stonden teveel kruizen, kransen, foto's en zelfs een basket met 10 foto's erop van een basketbal team die op deze weg verongelukt zijn. Daar werden we behoorlijk stil van. Over stil gesproken, ik zit soms écht even zonder tekst of in ieder geval met de verkeerde tekst. We zijn nu in de provincie Quebec. Daar spreken ze Frans. En ik maak er een potje van. Ik gooi er allemaal Spaanse termen doorheen, zeg steeds "si" ipv "oui" Vraag of ze "hablar englais? ipv "parlez englais". Het is een mooie combi geworden van engels, spaans, frans en ouderwets wijs en knik werk. Maar daar redden we ons goed mee! :-)
We hebben een uurtje extra gekregen want de klok gaat hier 1 uurtje terug. Het tijdsverschil met NL is nu 6 uur vroeger. Toen we naar Rimouski toe kwamen rijden werd de natuur wat ruiger, robuuster en groener. Het deed ons erg aan West Canada denken. Vanmiddag zijn we naar La Bic gereden, een nationaal park iets verderop. Om eerlijk te zijn verwachtte ik er niet zoveel van. Maar wat is het daar ontzettend mooi!!!! Het is zo jammer dat je niet in een foto kunt vangen wat je ogen waarnemen. Ik kan ook niet omschrijven wat we daar gezien hebben. Adembenemend! We konden vanaf het strand naar 30 zeehondjes kijken. 29 ervan lagen lekker te luilakken in de zon maar 1 was er lekker aan het etterbakken. Ge-wel-dig! Hij duwde zijn vriendjes van de rotsen af, maakte salto's, ging stoeien met anderen, plonste de hele baai rond, te leuk! En die zeehonden lagen maar te ruften en te boeren. Het was erg lachwekkend. Ik had er wel uren naar kunnen kijken ( en er waren ook mensen die dat deden trouwens). We zijn een stukje verderop in het park gaan wandelen en kwamen op het strand daar een vos tegen. Die zocht naar eten. Verderop op ons wandelpad kwam er een andere vos aansluipen, rakelings langs mijn benen. Enerzijds was dat supergaaf, anderzijds moet je ook op blijven passen. Als die vos je in je been bijt ben je mooi de sjaak.
We hebben ongeveer 9 km gelopen en kwamen nog 2 vossen tegen. Ontzettend mooie vergezichten gezien. De lucht kleurde ook prachtig boven het water. We hebben net lekker gegeten bij een Italiaan waar je zelf boven een groot vuur je broodje (kruidenboter) moest roosteren. Morgen gaan we met de ferry overvaren naar Tadoussac. Daar blijven we 2 dagen. De bedoeling is dat we een walvisexcursie doen. In dat gebied komen beluga's ( die witte walvissen) voor. Lijkt me super als we er daar 1 van te zien krijgen. To be continued.......
Donderdag 8 September
De dag zijn we goed begonnen met een blauwe lucht en een fijn zonnetje. Vandaag hoefden we niet zoveel kilometers te rijden ( we hebben er al 4000 op zitten) dus dat was wel lekker. We waren vroeg bij de boot. De overtocht duurde bijna 2 uur. Je mag niet in de auto blijven en kunt boven op het dek, of binnen in een ruimte, gaan zitten. Er stonden 3 van die natuurfreaks ( met van die peruaanse mutsjes met flapjes en wanten aan) op het dek. Zij hadden van die gigantische verrekijkers bij zich. Het leek ons wel een goed plan om hen in de gaten te houden. Als ze gaan roepen dat ze iets zien zijn we er lekker snel bij. En dat gebeurde ook. We zagen meteen al een paar beluga's. Zo'n gaaf gezicht! Ze zijn niet zo groot, tussen de 3 en 5 meter, en wegen ongeveer 1 tot 2 ton. En ze zijn spierwit. Na een poosje raakte ik in gesprek met een (franstalige) dame. Die vond het nodig mij allemaal vragen te stellen. Duh! Maar ik ben het niet uit de weg gegaan en na een poosje begonnen er steeds meer franse woordjes op te borrelen en ging het gesprek me steeds beter af. Ik was stiekem een beetje trots op mezelf. Het hotel in Tadoussac hadden we snel gevonden. Tadoussac is een heel leuk plaatsje met kleine gekleurde winkeltjes en knusse restaurantjes. Je vind er geen fastfood ketens maar allemaal lokale ondernemers. De prijzen zijn hier hoog maar even goed zoeken en een bezoekje aan het visitor center scheelt een hoop. Om 16.00 uur hadden we een walvisexcursie geboekt. Op zich hebben we veel gezien maar onze kapitein deed het niet écht goed. Het was geen assertieve, meedenkende man. Tegen de zon in met zijn boot. recht op een walvis af zodat die wegzwemt en wij niks zien en vooral geen geduld. Jammer! Maar niet getreurd want we hebben nog een heleboel beluga's gezien. Daarna hebben we een paar Minke walvissen gezien ( 6-10 meter/6-10 ton).Er kwam er éen met zijn kop vlak langs de boot, zo gaaf!! Toen een humback walvis ( 11-16 meter/25-35ton). Die liet zijn staart heel mooi zien. En ten slotte hebben we nog een paar fin walvissen gezien ( 18-27 meter/ 40-50 ton). Op weg terug naar de haven werden we nog een keer getrakteert op een minke walvis die met zijn kop boven kwam en toen op zijn rug draaide. Konden we mooi die geribbelde buik van hem bekijken. We hebben net heel lekker gegeten in een knus restaurantje. We gaan zo de foto's op de laptop zetten en daar ben ik erg benieuwd naar. Er komen vast weer een paar mooie in het fotoalbum bij.
Vrijdag 9 September
We slapen in een prachtig strandhotel uit 1861,en volgens ons zijn de houten vloeren in dit hotel ook uit die tijd. We denken ook dat onze bovenbuurman aan de dunne was vannacht, we hoorden elk half uur de vloer behoorlijk kraken'als hij wéer naar het toilet sjeesde ( beetje beeldspraak). Vanmorgen om 8.00 uur zijn we naar Baie Sainte Marguerite gereden om daar een wandeling van 6,4km te maken. Vandaag was gelukkig weer een prachtige dag, zon, niet te warm om iets te doen. Helemaal goed. Toen we weer terug waren in Tadoussac hebben we een trail gelopen wat leidt naar een grote klif/rots in de zee waarvandaan je regelmatig walvissen kunt zien. Wij hadden meteen geluk want 2 minke walvissen zwommen voor ons langs. We hebben een uurtje van ze zitten genieten en bedachten dat we vanmiddag gewoon wéer een walvisexcursie wilden maken, maar deze keer op een kleine rubberen zodiac boot. Dat was snel geregeld. Vlak nadat we de haven uitvoeren zagen we een beluga van heel dichtbij. Ze zijn ZO mooi! Eigenlijk mogen de excursies niet stoppen om beluga's te bekijken want ze zijn beschermd én het zijn de regels van het nationale park Saguenay. De schippers zijn veel te bang dat hun licensie wordt ingenomen dus houden zich er streng aan. Die excursies hier zijn big business. Afijn, een uur varen zonder enig resultaat. Ja, klededernat door de woeste zee! We hadden wel regenpakken aan maar onze gezichten waren gewoon wit uitgeslagen van het zeezout en stonden helemaal strak. Gelukkig zagen we na dat uur een minke walvis die 3x achter elkaar een gigantische sprong maakte vanuit het water. Te ver weg voor een foto, maar zo gaaf. De volgende score was een groep van 5 fin walvissen. Ze waren enorm (zeker 25 meter) en maar 5 meter van onze boot! Het is net een duikboot zo'n walvis. Ze komen niet echt het water uit, je ziet voornamelijk hun ruggen. Daarna hebben we nog 2 humback walvissen gezien. Die staan erom bekend dat ze hun staart laten zien als ze onderduiken. En ja hoor! Bingo! Staartjes! Na ruim 3 uur varen zijn we ons in ons hotel op gaan frissen en zijn we diezelfde trail van vanmorgen gaan lopen, naar die klif ( het uitkijkpunt). We kunnen er maar geen genoeg van krijgen, het is ontzettend gaaf om te zien en te beleven. We hebben anderhalf uur op de klif gezeten en genoten van de voedseljacht van een minke walvis. Het dier is zo wendbaar en snel, maakt super scherpe bochten, komt met zijn kop écht het water uit. Ondertussen wilde ik zelf ook wel op jacht naar voedsel. We zijn weer gaan eten bij dat leuke restaurant van gisteravond. Morgen gaan we op weg naar Quebec, de stad. Ik verheug me er enorm op!
Zaterdag 10 September
Ruud is vanmorgen om 6.15 uur opgestaan en naar de klif gelopem. Hij wilde kijken of er nog walvissen waren. Die waren er niet dus hij was na een uurtje, door en door koud, weer terug. Rond 8.30 zijn we op weg gegaan naar Quebec. Eerst moesten we met een veerboot een kwartiertje varen. Ook nu was het onderweg weer hartstikke mooi. Groen, prachtige vergezichten, af en toe de zee tussen de bergen door. De zon schijnt, t-shirtjes weer. Vlak voor Quebec ligt Montmorency. Daar is een redelijk grote waterval te zien, meter of 53 hoog geloof ik. Natuurlijk zijn we daar gaan kijken en we zijn zelfs een mega hoge trap op geklauterd om boven de waterval te kunnen komen. De weg naar Quebec toe was behoorlijk druk. Daaraan merk je al dat je richting een grote stad gaat. Eenmaal in Quebec moesten wen ons hotel zien te vinden. Pfff....veel eénrichtingsverkeer, omleidingen en smalle straatjes. We hadden ons hotel "ongeveer" gevonden, toen ben ik maar lopend een straatje ingegaan om te kijken of het daar soms was. En ja hoor! We moesten met onze koffers en tassen langs volle terrassen, over keien en klinkertjes heen. Gelukkig was het niet zo ver. Meer in het centrum dan waar we nu slapen kan volgens mij niet. Het is een klein oud herbergje maar van binnen gecombineerd met heel moderne dingen. We hebben bijvoorbeeld een jet-stream-20koppen-hippe douchecabine en een grote flatscreen tv. Maar er hangt ook een kroonluchter. Wat we nu gezien hebben van Quebec doet het ons vooral aan Parijs denken. Overal kunst, tekenaars en schilders, in van die kleine straatjes en met leuke kraampjes. Héel veel terrasjes en restaurantjes. Straattheater, leuke oude pandjes met bijzondere geveltjes, oudewetse winkeltjes, echt heel gezellig. Nu even luilakken en straks nog even buiten spelen. Morgen gaan we nog wat meer van de stad ontdekken.
Zondag 11 September
Gisteravond hebben we nog een poosje in de buurt rondgezworven en naar straatmuzikanten staan kijken en luisteren. Bekertje koffie in onze hand, lekker relaxed. Dat relaxte hebben we vandaag nog een poosje volgehouden. We hebben vandaag de stad ontdekt, maar op ons gemakje. Vanmorgen vroeg zijn we naar de markt geweest waar alleen maar streekproducten worden verkocht. Oranje bloemkool, witte sperciebonen, ze hebben het hier gewoon hoor. Het zag er leuk uit. Wat we ook veel gezien hebben zijn muurschilderingen. De een nog mooier dan de ander. We hebben door de "benedenstad" van Quebec gezworven en op een terrasje zitten lunchen. Daarna hebben we de veerboot naar de overkant genomen zodat we een mooi uitzicht op de stad hadden. De houten boulevard langs de rivier was daarna aan de beurt. Veel muzikanten, dus we hebben af en toe ergens op een bankje zitten luisteren. Het kasteel ( waar een gigantisch hotel inzit) ligt op de heuvel boven deze boulevard. Er is overal kunst te koop, zowel op straat als in van die luxe galerieen ( kan de dubbele puntjes op de e niet vinden). We hebben in de basiliek een kaarsje aangestoken voor iedereen die ons dierbaar is. Quebec is een mega dure stad. In heel Canada ( en Amerika ook trouwens) draait het om de fooitjes. Minimaal 15% wordt er van je verwacht, 20% is vrij normaal. En als de rekening dan al pittig is, zoals hier, dan loopt het aardig op. Eind van de middag hebben we een borreltje gedronken in een gezellige kroeg. Daarna een bordje spaghetti en een bakkie koffie en we konden er weer tegen. Al met al hebben we aardig wat kilometers gemaakt vandaag maar met regelmatige stopjes en genietend van de zon. We zijn overigens wel blij dat we morgen de natuur weer ingaan. Anderhalve dag een drukke stad is voor ons genoeg. Morgen hoeven we niet zo ver te rijden, gaan we naar Trois Rivieres. Dat ligt vlakbij een nationaal park. Dus fietsen of wandelen in dat park zit er wel in. Zin in!
Maandag 12 September
In ons knusse, houten, maar afgelegen cottage (in Grand Anse op een prachtige plek) hadden we geen internet. Vandaag komen er dus weer 2 verslagen. Afgelopen dagen leek het wel of we in een aflevering van “allo allo” zaten. Het is zo grappig dat engels met frans accent.
Wat we na 2 ½ week ook met zekerheid kunnen zeggen is dat alle Amerikaanse toeristen op witte gympies lopen. Liefst nog met witte sportsokken.
Vandaag zijn we onderweg in St. Tite beland. Er was werkelijk geen plekje in St. Tite onbezet. We hebben nog nooit van ons leven zoveel campers en trailers gezien. Zo ver als je maar kijken kon, links, rechts, maakte niks uit. Alles was vol. Er liepen duizenden cowboys op straat, er reden honderden cowboys op een paard door de straten ( waar op elke hoek een verkeersregelaar nodig was), er was braderie, er waren rodeo’s, er waren honderden harley rijders, er was geen benzine meer te koop in de omgeving, in de supermarkt zag je alleen maar cowboyhoedjes boven de schappen uit komen, de bewoners hadden hun huizen versierd......teveel om op te noemen. Met verbazing hebben we dit tafreel in ons opgenomen en zodra het kon zijn we met plankgas doorgereden! Heel bijzonder. We wilden eigenlijk in het nationale park hier een trailtje lopen maar het bleek op 1 uur rijden van ons huisje te liggen. Daar konden we namelijk pas de rivier oversteken om bij het park te komen. Brug?????
Daarom hebben we hier in de buurt maar een wandeling gemaakt. Samen met heel veel muggen, gezellig!
's Avonds hebben we een kampvuur bij onze cottage gemaakt ( Ruud, want die kijkt al die survival programma's en weet wél hoe dat moet) en daar een poosje bij gezeten ( met uitzicht op de rivier)Heel vervelend allemaal. Morgen vroeg op ( 6.15 uur!!).
Dinsdag 13 September
Vandaag was een beetje een verloren dag. Het heeft vrijwel de hele dag geregend en was bewolkt, donker en grijs. Dan is het ook niet zo leuk rijden en ziet de natuur er uiteraard minder aantrekkelijk uit. Hoewel we de indian summer hier en daar al een beetje beginnen te zien. Dat palet van kleuren is wel heel gaaf. We blijven nu 2 nachtjes in Mont Tremblant. Dat is een heel luxe skigebied. We zijn in het ski dorp wezen kijken. Dat zag er heel gezellig uit. Daarna zijn we naar het oude dorp gereden. Dat vonden we eigenlijk ook heel erg leuk. Het hotel waar we slapen is zo'n robuste houten lodge. We hebben een open haard op onze kamer ( geen berenvel ervoor nee). We zijn al naar de vvv geweest om wandel en fiets routes voor morgen te halen. "Ze" zeggen dat het morgen beter weer zal worden. Laten we het maar hopen. Van een collega uit Amersfoort, die oorspronkelijk uit Mt Tremblant komt, heb ik een heleboel tips en info gekregen. Ik loop hier dan ook met mijn A4'tje door het dorp heen te wijzen en gebaren alsof ik er al jaren kom. Haha! Zo gaan we eten in een restaurantje wat Sophie ( collega) ons heeft aanbevolen. Morgen zien we wel weer veder.
Woensdag 14 September
Ik ben helemaal vergeten te vertellen dat we gisteravond een wolf hebben gezien. Het ging nogal snel, het beestje was snel verdwenen. Vanmorgen zijn we naar de "diable"sector van het nationale park Mont Tremblant gereden ( tenminste, we probeerden dat in 1x te doen maar de bewegwijzering is hier "wat onduidelijk" ) Het park bestaat uit 4 sectoren waarvan de diable sector de mooiste is. Het park is enorm groot en er zijn 400 meren en 6 rivieren. Ons 1e loopje was 1,6 km en bracht ons naar een waterval. De 2e loop die we gedaan hebben was 3,4 km en gaf me weer eens het "waarom doe ik dit"gevoel. Toen we bovenkwamen en getrakteerd werden op een spectaculair uitzicht wist ik het weer. Hierom! We hebben een hele tijd van dat geweldige uitzicht staan genieten. Boterhammetje gegeten en even éen met je eigen gedachten. Mooi! We hebben aan de top een gezin uit Ottawa ontmoet en er een heel leuk gesprek mee gehad. Naar beneden ging een stuk sneller. Mijn volgende plan was om een stukje te gaan mountainbiken. Dat hebben we ruim anderhalf uur gedaan. Pff... over grote keien, heuvels op ( af was wél fijn), door de blubber, fietsje over omgevallen bomen tillen en weer verder. En maar geen idee hebben waar je naartoe moet! Ook hier weten ze geen raad met wegwijs-bordjes. Dat mountainbiken vindt ik geweldig ( vooral het springen met je fiets!!) maar als je niet meer weet waar je bent heb ik het even niet zo naar mijn zin. Gelukkig had ik McGyver bij me. Hij zei dat we samen de "grote mannetjes route"hadden gereden. Met een natte rug hebben we de fietsen weer ingeleverd en meteen door naar het skidorp. Onderweg zag Ruud "iets"in een boom zitten. Bleek het zo'n groot stekelvarken (porcupine)te zijn. Dat verwacht je toch niet, hoog in een boom?! Hij heeft een heel grappig snuitje, echte klauwtjes waarmee hij zich aan de takken vastklemd en een soort bever staart. In het skidorp hebben we de gondel naar de top van de berg genomen. Dat kaartje was duur, dan kan je wel nagaan wat een skipas hier kost in de winter. We hadden bedacht om naar beneden te lopen. De chagrijnige meneer van de infobalie adviseerde ons 3 routes. We kozen er 1 van. Alleen had die eikel er vergeten bij te vertellen dat die 3 routes van het zwaartse niveau waren. Dus toen we er anderhalve km op hadden zitten, helemaal kapot waren en Ruud een flinke uitglijder had gemaakt ( schrok me kapot!)waren we er wel klaar mee. We zijn gewoon de eerste de beste "alpenwei" ingelopen en op die manier hebben we de overige 4 km naar beneden afgelegd. Het eerste terras wat we tegenkwamen was voor ons! In de zon, koud drankje, en even uitpuffen. Ik denk dat we vandaag goed bezig zijn geweest! Morgen gaat de reis naar Pembroke. We stippelen straks de definitieve route uit en dan drinken we nog een lekker koud honingbiertje.
Donderdag 15 September
Het einde van onze reis komt in zicht. Vandaag zijn we van Mt Tremblant naar Pembroke gereden. Dat hebben we over een leuke, en mooie route gedaan. We hebben eigenlijk niet veel foto’s gemaakt. We merken dat we dingen onderhand een beetje “gewoon”gaan vinden. We hebben bijvoorbeeld vandaag 2x hertjes gezien maar hebben vanuit de auto naar ze zitten kijken. En we zijn gestopt in Gatineau, een provinciaal park. Daar zijn we naar 3 viewpoints gereden, maar wat we gisteren gezien hebben maakte op ons veel meer indruk dan wat we vandaag zagen. Het was écht mooi, maar we zijn zo verwend! In het park hebben we een Australische (oud nederlander) ontmoet. Die man was net begonnen aan zijn wereldreis en is zijn portomonaie met al zijn geld en creditcards verloren. We hadden hem tijdens de wandeling (rond een meer) al gezien en begroet. Toen we op een bankje in de zon een broodje zaten te eten kwam hij in paniek vragen of wij zijn portomonaie gevonden hadden. Het was zó ontzettend sneu voor die man. We hebben nog geholpen met zoeken maar tevergeefs. Vandaag zijn we ook geflitst trouwens. Er stond een agent met een lasergun. We reden ietsje te hard en op een plek waar een wegopbreking was ( dubbele boete). Ons enige geluk zou kunnen zijn dat er op de voorkant van de auto geen kentekenplaat zit. We hebben een beetje spierpijn van alle inspanningen van gisteren, wel logisch :-) Onderweg zagen we een auto langsrijden met een soort kennel achterop. Daar zat een husky in ( die zie je hier heel veel). Die husky stak zijn kop door een gat in die “bench”en kon alles lekker bekijken zo. Was wel grappig. Wat ons ook telkens weer verbaasd zijn die Japanners die écht overal zijn. Op voorgaande reizen viel ons dat ook al op, en nu is het weer net zo. Dan ga jij ’s ochtends heel vroeg een moeilijke berg beklimmen om in alle rust van het allermooiste uitzicht te kunnen genieten....kom je (zonder lucht, als een hijgend hert) boven zit daar een heel gezin Japanners ( inclusief oma van 80) aan een gedekt rotsblok te picknicken. Heel apart! We zijn inmiddels in de provincie Ontario. Fijn! Gewoon weer engels praten! Nog 2 nachten in een hotel en de laatste 2 nachten logeren we bij Diane, onze vriendin. Dat worden een paar intensieve dagen. Ik hoop dat ze internet heeft!
Vrijdag 16 September
Brrrr...vanmorgen was het rond het vriespunt! We zijn vroeg vertrokken want we hebben slecht geslapen. Ons bed was maar 1.60 lang ofzo, dat slaapt niet fijn! We zijn een speciale weg gaan rijden die erom bekend staat dat er nog wel eens wildlife te spotten is. We hebben een hertengezin gezien, die stonden 15 meter voor ons op de weg. Toen wij terugreden naar de hoofdweg kwamen er aan aantal trikes aangereden, met hun geweer in de aanslag. De cultuur is hier heel anders en jagen is iets alledaags. We zijn via 4 provinciale parken naar Parry Sound gereden. We reden het ene park uit en meteen het andere in. Veel plassen en meren, mooie huizen aan het water, steigertjes met kleine bootjes, knusse haventjes, heerlijk recreatiegebied. De bomen die kleuren omlijsten het geheel. Het is uiteindelijk krap 10 graden geworden maar met een blauwe lucht en een zonnetje. We hebben tijdens de rit 2 trails gelopen om de benen even lekker te strekken. De cottage die we voor vannacht huren ligt in een bos aan het water. De kamer is een beetje retro ingericht, wel stoer, maar nier écht schoon ( en lekker gehorig ook)Buiten rennen er allemaal honden rond die steeds het water inspringen en de eenden opjagen. We hebben vanmiddag een poosje op een ligbedje aan het water naar alle tafrelen liggen kijken. Geweldig! We wilden eigenlijk een boottocht maken maar waren daar te laat voor. We zijn ook nog op pad geweest voor een tochtje met een watervliegtuig, maar dat was 3x zo duur als in west Canada. Geen zin in! Wel jammer want Parry Sound bestaat uit 30.000 eilandjes. Nu hebben we daar niets van gezien, maar wél een relaxte middag gehad. En dat is ook wat waard! We hebben gegeten in het restaurant wat bij de lodge hoort ( ik érg lekker, Ruud iets minder) en we hebben naar een prachtige zonsondergang zitten kijken. Ook nog erg veel schik gehad saampies. Wat wil een mens nog meer?
Zaterdag 17 September
We zijn vandaag naar Diane,onze vriendin, gegaan. Ze woont in Guelph, een uurtje rijden van Toronto. We hebben haar 20 jaar niet gezien, dus ik vond het wel spannend. We waren er rond half 11. Ze had haar oprit en huis versierd met allemaal oranje ballonnen. Na even bijkletsen en een écht Canadese lunch moesten we weg. Diane had een verrassingsprogramma voor ons in petto. Eerst naar Niagara on the Lake ( bijna 2 uur rijden). Daar stond een helicopter voor ons klaar die ons naar de Niagara watervallen heeft gevlogen. Magnefiek uitzicht, en gaaf om te doen! Ik heb het over watervallen, want het zijn er twee. De éen is Amerikaans en de ander Canadees. De Canadese waterval is veel groter trouwens. Daarna moesten we meteen verder voor een tocht met een jetboot over de Niagara rivier. Na een uurtje stunten met die boot over alle draaikolken zijn we op weg gegaan naar de Niagara watervallen zelf. Die zijn enorm. De Niagara rivier is de grens tussen Canada en de USA ( de staat New York). We hebben dus over Amerikaans grondgebied gevlogen en gevaren. Na een blik op de watervallen had Diane nog kaartjes voor een wandeling achter de watervallen. De kracht van dat water, je kan het niet geloven. Er is pasgeleden een Japanse ( daar heb je ze weer!) dame over de railing bij de wateval gevallen. Ze zat te poseren met haar paraplu boven haar hoofd, en de wind kwam onder die plu. Toen ze verderop in de rivier gingen dreggen om haar lichaam te vinden haalden ze eerst dat van een man naar boven. Pas later is zij gevonden. Bizar he?! Na ons watervallenbezoek zijn we naar een magicshow gegaan van Greg Frewin. Compleet met tijgers, een helicopter, ara’s, verdwijntrucs etc. Dat hele gedoen rond die watervallen is enorm uitgeexploiteerd. Het is net Las Vegas. Tijd om iets te eten was er niet. Toen de show afgelopen was zijn we nog even terug naar de watervallen gegaan omdat ze verlicht waren. Prachtig, en erg indrukwekkend. We kwamen rond 1.00 uur ‘s nachts aan in Guelph, moesten nog uitpakken,tandjes poetsen etc. toen Diane vertelde dat we om 6.00 uur, de volgende morgen, fris en fruitig verwacht werden omdat ze weer een programma had gemaakt. We waren écht moe ( en hongerig).
Zondag 18 September
Om 6.00 uur zaten we in de auto. Rond 7.00uur stonden we in een luchtballon!! Het was een 8 persoons ballon. De piloot was een hele aardige engelsman en we hebben ruim anderhalf uur gevaren zoals dat zo mooi heet. Ontzettend gaaf!!! De rust! Het uitzicht! De ervaring. Helemaal tof! De landing was niet zo soepel als gebruikelijk maar geen rare dingen gebeurd. Het opruimen van de ballon en de mand hebben we met zijn allen gedaan, en eenmaal terug op de plaats van vertrek hebben we champagne met elkaar gedronken ( en we kregen nog een certificaat ook). Daarna moesten we meteen door naar Toronto. Daar was het heel druk. De blue jays speelden een wedstrijd ( baseball). En het filmfestival was aan zijn laatse dag begonnen. Dus veel fans op zoek naar hun favoriete ster ( oa. Madonna was er), tv stations etc. Hectiek alom en het is al eem mega grote stad. Diane had een gids geregeld die ons met haar auto door de stad zou leiden en alles zou vertellen over de hihglights. Pfff.... ik had gewoon een tuut inmijn oren. Ik kon op een gegeven moment haar info niet meer opnemen, het was gewoon teveel. Ruud was allang afgehaakt. Ontbijten was vanmorgen niet gelukt ( geen tijd) dus rond half 3 eindelijk een broodje gescoord. Het volgende op het programma was de CN toren bezoeken. We zijn op het hoogste dek geweest (447 meter) en we hebben op de glazen vloer gelopen. Dat is zo’n raar gevoel in je buik, alsof je in het luchtledige stapt. Op de weg terug naar Guelph hebben we ergens lekker gegeten. Ik heb net de koffers ingepakt en dit is het eerste moment van “rust”wat we hebben ( het is middernacht). Ongelooflijk vermoeiend dit, maar zoveel gezien en gedaan. Ik ben wel blij dat we morgen naar huis gaan. Het is precies goed zo. Truste!
Maandag 19 September
Vanmorgen met Diane samen ontbeten en nog even doorgesproken wat we allemaal voor leuks gedaan en gezien hebben. Het was tijd voor ons om te gaan. We ( lees : ik)wilden nog even naar een winkelcentrum toe. Na 3 weken in de natuur had ik daar wel zin in. Daar hebben we even rondgezworven en wat gegeten. Het regend vandaag. We hebben zoveel geluk gehad met het weer deze vakantie! Nu zijn we op het vliegveld. Nog 1 uurtje wachten en dan moeten we bij de gate zijn. Snel even de stukjes die we geschreven hadden geupdate en wat foto's erbij gezet. We willen natuurlijk de reis die we met jullie beleefd hebben wél helemaal afmaken!! We hebben 6910 km gereden afgelopen weken en veel gezien. We hebben een prachtige vakantie gehad. Als jullie snel weer met ons op reis willen zien we jullie donatie graag tegemoet :-) Dan brengen we élke dag verslag uit, beloofd! haha! We zien elkaar snel! Bedankt voor alle leuke reacties en het meebeleven van ons avontuur. Groeten vanuit Toronto airport. Over en sluiten!
Wordt vervolgd!
Maandag 29 augustus
We hebben wat navraag gedaan of we last zouden hebben van orkaan Irene. Op de tv lieten ze steeds zien dat er een stormalarm was voor de kant van Nova Scotia waar wij heen gingen. Gelukkig bleek het loos alarm en hebben we kunnen genieten van een prachtige zonninge dag. We hadden wel weer iets aparts hoor! Tanken! We wilden even tanken en er bleek E10 in de tank te moeten. What the f... is E10 dan? De pomphouder dacht aan ethanol...duh! Die wist het dus ook niet. We hebben een gokje gewaagd en blijkbaar goed gegokt, haha! Vandaag hebben we rond het Minas Basin gereden. De getijdenverschillen zijn hier groot. De grond is van die rode plakkerige klei. Als het eb is zie je van die immens grote glimmende rode vlakten. Heel apart! We hebben een rondleiding gehad over het winnen van energie via de getijden en 1 van de 5 turbines ter wereld die ze daarvoor gebruiken. Zelfs ik vond het leuk en snapte bijna helemaal waar het over ging. Gelukkig kon Ruud me uitleggen wat ik niet begreep! Het huisje wat we gehuurd hebben is ZO gaaf! Het ligt aan het water en de hele voorgevel is van glas. Vanuit ons bedje kijken we direct op het water. We hebben lekker gekookt en buiten aan de picknicktafel zitten eten. Honingbiertje erbij! We hebben vandaag een bald eagle gezien en een vos. We kwamen ook nog een oude fina pomp tegen midden in een afgelegen gebied. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk trouwens.
Morgen gaan we weer vroeg op pad en hopelijk wacht ons weer een warme droge dag
Dinsdag 30 Augustus
Vanmorgen wakker geworden met een prachtig uitzicht! Heerlijke manier om je dag mee te beginnen! We zijn vandaag de Digby Neck opgereden. Daar moesten we met een veerbootje over varen om bij de balancing rock te komen. De naam zegt het al dus jullie zullen de foto wel herkennen straks. Om er te komen ging er een lekkere wandeling aan vooraf. Jammergenoeg werd het hartsikke mistig. De kust was geheel in nevelen gehuld en daardoor was de rots wel te zien maar niet in de mooiste omstandigheden. We waren van plan nog wat wandelingen te maken maar het was zo mistig dat we niet konden zien waar de weg heenging. Daarom zijn we naar Digby gegaan. Daar waren ze in volle voorbereiding op de Wharf Rat Rally. Dit evenement duurt 5 dagen en er komen 30.000 motorrijders en 100.000 bezoekers op af.Er reden al veel bijzondere motoren rond die écht veel bekijks hadden. Ruud baalde ontzettend dat we dit gaan missen. Als we dit van te voren geweten hadden dan had ik absoluut de planning omgegooid! Het doet mij een beetje aan daytona denken. Digby staat ook bekend om de visserij op st jacobsschelpen. Die is daar het grootst ter wereld. Je kan wel raden waar mijn lunch uit bestond zeker?! Ik had een bord vol voor 11 euro!!! Jammie!! De rest van de dag hebben we in de relaxstand doorgebracht. Vooral veel luieren in de zon, lekker drankje erbij, buiten eten en van de kolibrietjes die om ons heen fladderen genieten. Oja, nog 1 leuk dingetje. Ruud stond op zijn gemakkie een eekhoorntje te bekijken die naar de top van een boom klom om vervolgens dennenappeltjes naar beneden te gooien en ze lekker op te peuzelen. Die eekhoorn vond dat gekoekeloer niet zo'n goed plan en die begon Ruud te bekogelen met dennenappeltjes. In 1e instantie dacht ik dat het een toevalstreffer was maar dat bleek niet zo te zijn toen er nog 5 appeltjes rakelings langs zijn hoofd gingen. Te leuk dit!!!(vooral voor Zockie) Trouwens ik wist niet dat we door zoveel mensen gevolgd werden. Heel leuk om jullie boodschappen te lezen! Groetjes van ons!
Woensdag 31 Augustus
Vandaag een lange dag gemaakt. We zijn om 7 uur vertrokken en de 1e stop was in Kejimkujik nationaal park. Daar hebben we een paar wandelingen gemaakt. Ruud liep te "mopperen" dat hij zelfs nog geen hertje gezien had. Nou hij werd op zijn wenken bediend! Op nog geen 10 meter van hem af stonden pa, ma en hun jong te drinken. Van de schrik sprongen de herten voor ons langs, we schrokken net zo hard als zij! Ruud probeerde foto's te maken maar pa hert beschermde zijn jong goed en begon naar Ruud te briezen en snuiven. Later zagen we nog een hert en we hebben ook een prachtige grote uil gezien. In dat park leven ook kamikazemuggen ofzo. We zijn helemaal lek geprikt dwars door onze kleding, en zelfs bergschoenen heen. Vanuit het park hebben we de lighthouseroute gereden richting Lunenburg. Daar hebben we heerlijk in de zon zitten lunchen en een megaijsje gegeten ( 1 bol was zo groot als een grapefruit) Lunenburg is een superleuk, kleurrijk en relaxed plaatsje. Daar ligt ook de schoener Bluenose II. Dit schip is voor Canada zo belangrijk dat het op hun 10 cent munt staat. De Bluenose werd compleet gerenoveerd en wij mochten daar kijken. Ruud zijn timmermanshart ging er sneller van kloppen. Op weg naar de auto kwamen we ook nog een stokerij tegen waar we even snel een kijkje hebben genomen. Onderweg veel motorrijders gezien, waarschijnlijk allemaal op weg naar de WRR in Digby. Na Lunenburg hebben we onze lighthouseroute vervolgd. Die route is ontzettend mooi!!! We vinden het wel jammer dat je geen mogelijkheden hebt om te stoppen voor een foto of om gewoon even te genieten van wat je ziet. Dat is in West Canada beter voor elkaar. Uiteindelijk hebben we het laatste stukje van de route ( via Halifax naar Dartmouth) over de snelweg gereden. We waren om 19.00 bij ons hotel,na 12 uur onderweg waren we het wel zat. Snel een broodje gegeten, dit verslag bijwerken ( met zoveel volgers moet ik dat wel bijhouden natuurlijk!!), zo nog even de route voor morgen doornemen en dan slapen! Nu al zin in! :-) Tot morgen!
Donderdag 1 September
Het was een gedoe om de stad uit te komen maar uiteindelijk kwam het goed. Onderweg moesten we volgens "de boekjes"stoppen bij dé visrokerij van Nova Scotia, bij meneer Willy Krauch. Nou maak er maar Willy Rauch van. Stinken!! Maar we hebben 's ochtends om 9 uur gewoon lekker makreel gekocht en meegenomen voor onze lunch. In Liscomb zijn we bij een lodge gestopt en hebben daar routes opgehaald om een paar wandelingen te maken. Ik moest ons inschrijven in een logboek en ik moest ons ook weer afmelden als we terug waren omdat er beren met jonkies waren gespot. Kon wel eens gevaarlijk zijn zeiden ze, DUH! Raai eens wat, alleen een paar Canadese pubers in braziliaanse voetbalshirtjes gezien en verder helemaal niks. Onze lunch ( broodje makreel) hebben we buiten in een parkje opgepeuzeld. Daarna dachten we lekker door te kunnen rijden maar de weg was erg slecht. Veel scheuren, kuilen en hobbels. Leven de 4 wheel drive! Ook veel wegwerkzaamheden waar we moesten wachten. Daar staat er aan het begin van de file een man of vrouw met een stop bord. Deze keer was het een meneer, lang haar, zwarte tanden, en die ging me canadese mopjes vertellen waar ik écht geen reet van snapte. Maar die man staat daar ook maar 12 uur per dag een bord vast te houden, dus ik heb hartelijk zitten lachen. Hij ook weer blij. We zijn ook nog even bij een garage gestopt. In het dashbord begon een lampje te knipperen dat we olie moesten vervangen. Een hele aardige meneer van de garage heeft alles even nagekeken en er hoefde niets te gebeuren. Pfff! Hij vond het wel een hele mooie auto zei hij, haha! Nu zijn we in het hotel. Heel robuust stoer ding met een bloedchagrijnige dame achter de receptie. Dat dan weer wel. We gaan nu eten in dit hotel, het schijnt een fantastische keuken te hebben. En na het broodje van subway gisteren lust ik wel iets lekkers. Morgen gaan we beginnen aan de Cabot Trail. Dat schijnt 1 van de mooiste routes ter wereld te zijn. We gaan het beleven!
Vrijdag 2 September
We hebben de oorspronkelijke route aangepast om wat tijd te besparen. De route ging nu langs de scenic drive Bras d'Or Lake. En daar hebben we geen spijt van gehad want die route was heel mooi. Maar nog vele malen mooier is de Cabot Trail, die beslaat een groot gedeelte van Cape Breton op Nova Scotia. We hebben pas een derde deel gezien maar hebben de hele middag oohh en aahh geroepen. De natuur doet niet onder voor de mooiste gedeelten van West Canada! Hoge bergen helemaal groen, robuuste kliffen met de mooiste vergezichten, ruige stranden. We hebben veel bald eagles gezien ( grote!!) en vanmiddag zijn we met een zodiac de zee opgeweest. Daar hebben we een groep van 6 walvissen gevolgd. Ze waren écht zo dichtbij! Soms maar 3 meter van de boot. Dat was wel gaaf hoor! De walvissen begonnen op een gegeven moment met hun staarten op het water te klappen, dat was het teken dat we weg moesten gaan. We hebben ook nog zeehonden gezien, allerlei soorten zeevogels en een ocean sunfish. Dat is een knoert van een vis, bijna geen staart maar wel een flinke vin boven het wateroppervlak. Deze was ongeveer 2 meter lang. Daarna moesten we nog 2 uur rijden naar ons bed&breakfast. We hebben hier een prachtige kamer aan de tuin met openslaande deuren. Alles is heel licht en ruim, we hebben een bad op pootjes ( voor het raam, haha). De tuin grenst aan een meer waar veel elanden en bever komen. Ruud is net even wezen kijken en heeft alleen een bever gezien. De eland laat nog op zich wachten denk ik. Er is er hier gisteren 1 voor de deur dood gereden. Zielig he?! Morgen vroeg gaat Ruud weer kijken of hij een eland tegenkomt. Dan draai ik me nog even om! Tot gauw!
Zaterdag 3 September
Ruud is vanmorgen om 6 uur (in de schemer) de tuin van ons Bed&Breakfast ingegaan. Hij heeft een bever gezien en aan de overkant van het meer een moose (eland). Nu heeft hij het briljante plan opgevat om morgenvroeg ( ook om 6 uur!!!) met mij in een kano het meer op te varen. Hij wil bij de beverdam gaan kijken en hoopt dichtbij de eland te komen. Door Ian, de eigenaar van dit Bed&Breakfast zijn we vanmorgen vreselijk in de watten gelegd. Heerlijk ontbijt gekregen! Vandaag een lange dag gehad. Cape Breton is fantastisch mooi. Waar je kijkt, links, rechts, voor of achter je, het is helemaal groen met 1 grijze streep erdoor wat toevallig de weg is. Dwars door de bergen, langs de oceaan, het is allemaal even prachtig langs de Cabot Trail. Het is onze trouwdag vandaag dus bij hét koffiehuisje van Nova Scotia gestopt. Ruud heeft de allerlekkerste brownie ooit gegeten. Die tevreden glimlach heeft wel een poosje op zijn gezicht gestaan. We hebben 3 wandelingen gemaakt, die best pittig waren. Geen 2 vingers in je neus loopjes! Veel keien, boomstronken en boomwortels, en behoorlijk klouteren. De 1e loop van 9,7km en daar hebben we een eland van dichtbij gezien. Ook veel bald-eagles en leuke mensen ontmoet. Op een bankje in de zon hebben we een heerlijke sandwich zitten eten met het mooiste uitzicht wat je bedenken kunt. Helemaal happy!! De 2e loop was 4,7km rond een meer. De 3e loop was 3,8km naar een landtong met mooi uitzicht over zee. We hadden daar niet een kwartiertje langer over moeten doen want het wordt hier ineens donker. De rit terug naar ons B&B hebben we in het aardedonker gereden. Om 21.00 waren we terug, roodverbrande nekjes en moe maar voldaan. Ons verlanglijste voor vandaag is helemaal afgestreept. Morgen een mooie rit voor de boeg naar Stellarton. Daar is niets bijzonders te doen maar hopelijk gaan we weer mooie dingen zien onderweg.
Zondag 4 September
Om 6.15 zaten Ruud en ik in de kano op het meertje. Het was nog wat schemerig en er stond wat meer wind dan anders. Ruud zag aan de overkant van het meer een elenad zwemmen ( dat kunnen ze heel goed) en wilde daar zo snel mogelijk naar toe peddelen. Die eland had ons natuurlijk al rap in de gaten, keek ons even aan en klom toen op de kant. Daar bleek haar jong te liggen wachten tot moeders uitgezwommen was. Dus ineens stonden er 2 elanden. Het ging best snel maar was een machtig gezicht om van dichtbij mee te maken. De bever heeft zich niet laten zien. Na ons kano avontuur hebben we snel een douche genomen om het antimuggenspul ( wat écht niet helpt!!) van ons af te spoelen zodat we fris aan ons engelse ontbijt konden verschijnen. We hebben vandaag de Ceilidh trail en een groot gedeelte van de Sunrise trail gereden op weg naar Stellarton. Het was onderweg nog steeds heel groen om ons heen alleen veel wijdser en met uitgestrekte velden voor de bergen. Ook zijn we door veel plattelandsdorpjes gereden ( al staan er maar 3 huizen, er staat overal een witte, houten, kerk). Op het 1e stuk van onze route hebben we 3 hertjes gezien bij een vennetje langs de weg. Op verzoek zal ik het niet over onze koffiestop bij dat ontzettend leuke tentje hebben waar ze allemaal van die lekkere dingen verkopen :-) Vlak voordat we bij Stellarton waren hebben we een korte trail gelopen, maar het was eigenlijk te warm. Tijdens onze "lunch"stop ging Ruud de auto parkeren en ik thee halen. Toen ik terugkwam naar de auto stond Ruud heel druk te praten met een Canadees in een auto. Het bleek een Nederlandse Canadees die al 41 jaar in de buurt van Toronto woont. Zijn accent uit Leidschendam haalde ik er tóch nog feilloos uit trouwens. Hele leuke vent en een gezellige ontmoeting. Bij het hotel aangekomen bleek onze kamer nog niet klaar. Toen zijn we naar de Futureshop gegaan. De Canadese mediamarkt zeg maar. Nu op de kamer horen we regelmatig een zware Canadese trein voorbij komen die de hele tijd op zijn toeter drukt die door merg en been galmt en heel Stellarton wakker houdt. Dustin weet precies wat ik bedoel ( de trein in call of duty )Oordoppen in vannacht dus! Morgen gaan we via weer een stuk Sunraise trail naar Alma. Daar komen we langs Hopewell Rock waar de getijdeverschillen 16 meter zijn. Dat ligt in een andere provincie: New Brunswick. Later!!
Maandag 5 September ( labourday)
Vandaag is het een feestdag in Canada: labourday ( dag van de arbeid). Daarom is vrijwel alles gesloten. Veel Canadezen hebben van hun laatste lange,vrije, weekend genoten want morgen beginnen alle scholen hier weer.
We zijn vandaag naar Hopewell Rock gegaan, wat bekend staat om de hoogste getijdenverschillen ter wereld. Daar hebben we over het strand gewandeld en alle bijzondere, en indrukwekkende, rotsformaties bekeken. Heel raar om je te realiseren dat binnen 6 uur het water 14 tot 16 meter hoger zal staan. Uiteraard zijn we eind van de dag teruggegaan om het verschil te bekijken.Op het moment dat wij er waren was het water nog niet op zijn hoogst trouwens ( kwam nog 1 meter bij volgens de park ranger) Ruud plaatst een foto met laagtij en hoogtij in het fotoboek zodat je het kunt zien.
De kamer die we gehuurd hebben voor vannacht ligt hoog in de bergen en we kijken uit op een haventje en op Fundy nationaal park. Prachtig uitzicht, lekker schommelbankje voor de deur, fijne tuin, alleen de kamer is wat “viezig” en dan druk ik het redelijk subtiel uit. Maar het is maar voor 1 nachtje en we hebben wel gekkere dingen meegemaakt.
’s Middags hebben we in Fundy NP een wandeling gemaakt naar een waterval(letje). Was een leuk loopje, niet te lang/zwaar.
We zijn ook nog op pad geweest om te gaan ziplinen. Toen we daar aankwamen zagen we dat het een heel kort stukje "parcours" was waar je erg veel geld voor moest betalen. Zoals het écht hollanders betaamt hebben we dat niet gedaan natuurlijk ‘-)
Waar we nu slapen hebben we geen internet. Sorry! Deze update komt er dus 1 dagje later op.
Dinsdag 6 september
Haha, we hebben hartstikke zitten lachen om de reacties van jullie allemaal. Leuk! Ja, het kán natuurlijk een keer voorkomen dat er ergens geen internet is en zelfs Ruud niets weet te hacken :-) Maar we maken het weer goed door er 2 verslagen op te zetten! Afgelopen nacht heeft het behoorlijk geregend en het was vanmorgen allemaal behoorlijk mistig en kleddernat. Maar dat weerhield ons er niet van om 's ochtends vroeg een wandeling te gaan maken in Fundy NP. Dan dénk je dat je wel een beetje conditie hebt, NOT! Je wordt gewoon keihard afgestraft door moeders natuur. Geen dieren gezien. Ja, een hijgend hert! Maar dat was ikzelf. Het was een rot(s)pad vol met boomwortels en ging bergje op, bergje af. Je moest donders goed uitkijken waar je je voeten neerzette want het was spekglad!Telkens als ik bedacht waarom ik dit eigenlijk aan het doen was werd ik beloond met een prachtig uitzicht. Ook dat doet moeders natuur heel slim. We kwamen bij de auto aan en moesten droge kleren aantrekken, zo bezweet waren we (foto!). Vandaag zijn we via de Acadian route naar Miramichi gereden. Voor ons is het een tussenstop richting Tadoussac waar we op witte walvissen speurtocht gaan. Het heeft vrijwel de hele middag geregend. Onderweg hebben we nog een poosje staan kijken bij de kreeftenvangst. Duizenden kreeftenvallen lagen in het water, heel apart gezicht. En vooral stom van die kreeften dat ze in zo'n val kruipen ook! Zo lekker is makreel ( waarmee ze gelokt worden) ook weer niet. Morgen rijden we naar Rimouski waar we vlak bij de haven slapen omdat we met een ferry over moeten varen naar het Franse gedeelte van Canada. Hopelijk hebben ze daar ook internet zodat ik niemand teleur hoef te stellen! Haha! Knuffel!
Woensdag 7 September
We reden vanmorgen rond 7.30 uit Alma weg en onderweg hebben we schik gehad om verschillende dingen: dokter Green reed voor ons ( dat is iemand die je grasveld groen komt spuiten als het verkleurd is), de kinderen die wachten op de schoolbus ( zit mijn haar wel zoals dat van Justin Bieber??) Maar we hebben ook minder leuke dingen gezien onderweg. Er werd volop gewaarschuwd voor elanden die plotseling de snelweg oversteken. Gedeelten zijn met hekken afgezet, maar grote stukken ook niet. En langs die stukken stonden teveel kruizen, kransen, foto's en zelfs een basket met 10 foto's erop van een basketbal team die op deze weg verongelukt zijn. Daar werden we behoorlijk stil van. Over stil gesproken, ik zit soms écht even zonder tekst of in ieder geval met de verkeerde tekst. We zijn nu in de provincie Quebec. Daar spreken ze Frans. En ik maak er een potje van. Ik gooi er allemaal Spaanse termen doorheen, zeg steeds "si" ipv "oui" Vraag of ze "hablar englais? ipv "parlez englais". Het is een mooie combi geworden van engels, spaans, frans en ouderwets wijs en knik werk. Maar daar redden we ons goed mee! :-)
We hebben een uurtje extra gekregen want de klok gaat hier 1 uurtje terug. Het tijdsverschil met NL is nu 6 uur vroeger. Toen we naar Rimouski toe kwamen rijden werd de natuur wat ruiger, robuuster en groener. Het deed ons erg aan West Canada denken. Vanmiddag zijn we naar La Bic gereden, een nationaal park iets verderop. Om eerlijk te zijn verwachtte ik er niet zoveel van. Maar wat is het daar ontzettend mooi!!!! Het is zo jammer dat je niet in een foto kunt vangen wat je ogen waarnemen. Ik kan ook niet omschrijven wat we daar gezien hebben. Adembenemend! We konden vanaf het strand naar 30 zeehondjes kijken. 29 ervan lagen lekker te luilakken in de zon maar 1 was er lekker aan het etterbakken. Ge-wel-dig! Hij duwde zijn vriendjes van de rotsen af, maakte salto's, ging stoeien met anderen, plonste de hele baai rond, te leuk! En die zeehonden lagen maar te ruften en te boeren. Het was erg lachwekkend. Ik had er wel uren naar kunnen kijken ( en er waren ook mensen die dat deden trouwens). We zijn een stukje verderop in het park gaan wandelen en kwamen op het strand daar een vos tegen. Die zocht naar eten. Verderop op ons wandelpad kwam er een andere vos aansluipen, rakelings langs mijn benen. Enerzijds was dat supergaaf, anderzijds moet je ook op blijven passen. Als die vos je in je been bijt ben je mooi de sjaak.
We hebben ongeveer 9 km gelopen en kwamen nog 2 vossen tegen. Ontzettend mooie vergezichten gezien. De lucht kleurde ook prachtig boven het water. We hebben net lekker gegeten bij een Italiaan waar je zelf boven een groot vuur je broodje (kruidenboter) moest roosteren. Morgen gaan we met de ferry overvaren naar Tadoussac. Daar blijven we 2 dagen. De bedoeling is dat we een walvisexcursie doen. In dat gebied komen beluga's ( die witte walvissen) voor. Lijkt me super als we er daar 1 van te zien krijgen. To be continued.......
Donderdag 8 September
De dag zijn we goed begonnen met een blauwe lucht en een fijn zonnetje. Vandaag hoefden we niet zoveel kilometers te rijden ( we hebben er al 4000 op zitten) dus dat was wel lekker. We waren vroeg bij de boot. De overtocht duurde bijna 2 uur. Je mag niet in de auto blijven en kunt boven op het dek, of binnen in een ruimte, gaan zitten. Er stonden 3 van die natuurfreaks ( met van die peruaanse mutsjes met flapjes en wanten aan) op het dek. Zij hadden van die gigantische verrekijkers bij zich. Het leek ons wel een goed plan om hen in de gaten te houden. Als ze gaan roepen dat ze iets zien zijn we er lekker snel bij. En dat gebeurde ook. We zagen meteen al een paar beluga's. Zo'n gaaf gezicht! Ze zijn niet zo groot, tussen de 3 en 5 meter, en wegen ongeveer 1 tot 2 ton. En ze zijn spierwit. Na een poosje raakte ik in gesprek met een (franstalige) dame. Die vond het nodig mij allemaal vragen te stellen. Duh! Maar ik ben het niet uit de weg gegaan en na een poosje begonnen er steeds meer franse woordjes op te borrelen en ging het gesprek me steeds beter af. Ik was stiekem een beetje trots op mezelf. Het hotel in Tadoussac hadden we snel gevonden. Tadoussac is een heel leuk plaatsje met kleine gekleurde winkeltjes en knusse restaurantjes. Je vind er geen fastfood ketens maar allemaal lokale ondernemers. De prijzen zijn hier hoog maar even goed zoeken en een bezoekje aan het visitor center scheelt een hoop. Om 16.00 uur hadden we een walvisexcursie geboekt. Op zich hebben we veel gezien maar onze kapitein deed het niet écht goed. Het was geen assertieve, meedenkende man. Tegen de zon in met zijn boot. recht op een walvis af zodat die wegzwemt en wij niks zien en vooral geen geduld. Jammer! Maar niet getreurd want we hebben nog een heleboel beluga's gezien. Daarna hebben we een paar Minke walvissen gezien ( 6-10 meter/6-10 ton).Er kwam er éen met zijn kop vlak langs de boot, zo gaaf!! Toen een humback walvis ( 11-16 meter/25-35ton). Die liet zijn staart heel mooi zien. En ten slotte hebben we nog een paar fin walvissen gezien ( 18-27 meter/ 40-50 ton). Op weg terug naar de haven werden we nog een keer getrakteert op een minke walvis die met zijn kop boven kwam en toen op zijn rug draaide. Konden we mooi die geribbelde buik van hem bekijken. We hebben net heel lekker gegeten in een knus restaurantje. We gaan zo de foto's op de laptop zetten en daar ben ik erg benieuwd naar. Er komen vast weer een paar mooie in het fotoalbum bij.
Vrijdag 9 September
We slapen in een prachtig strandhotel uit 1861,en volgens ons zijn de houten vloeren in dit hotel ook uit die tijd. We denken ook dat onze bovenbuurman aan de dunne was vannacht, we hoorden elk half uur de vloer behoorlijk kraken'als hij wéer naar het toilet sjeesde ( beetje beeldspraak). Vanmorgen om 8.00 uur zijn we naar Baie Sainte Marguerite gereden om daar een wandeling van 6,4km te maken. Vandaag was gelukkig weer een prachtige dag, zon, niet te warm om iets te doen. Helemaal goed. Toen we weer terug waren in Tadoussac hebben we een trail gelopen wat leidt naar een grote klif/rots in de zee waarvandaan je regelmatig walvissen kunt zien. Wij hadden meteen geluk want 2 minke walvissen zwommen voor ons langs. We hebben een uurtje van ze zitten genieten en bedachten dat we vanmiddag gewoon wéer een walvisexcursie wilden maken, maar deze keer op een kleine rubberen zodiac boot. Dat was snel geregeld. Vlak nadat we de haven uitvoeren zagen we een beluga van heel dichtbij. Ze zijn ZO mooi! Eigenlijk mogen de excursies niet stoppen om beluga's te bekijken want ze zijn beschermd én het zijn de regels van het nationale park Saguenay. De schippers zijn veel te bang dat hun licensie wordt ingenomen dus houden zich er streng aan. Die excursies hier zijn big business. Afijn, een uur varen zonder enig resultaat. Ja, klededernat door de woeste zee! We hadden wel regenpakken aan maar onze gezichten waren gewoon wit uitgeslagen van het zeezout en stonden helemaal strak. Gelukkig zagen we na dat uur een minke walvis die 3x achter elkaar een gigantische sprong maakte vanuit het water. Te ver weg voor een foto, maar zo gaaf. De volgende score was een groep van 5 fin walvissen. Ze waren enorm (zeker 25 meter) en maar 5 meter van onze boot! Het is net een duikboot zo'n walvis. Ze komen niet echt het water uit, je ziet voornamelijk hun ruggen. Daarna hebben we nog 2 humback walvissen gezien. Die staan erom bekend dat ze hun staart laten zien als ze onderduiken. En ja hoor! Bingo! Staartjes! Na ruim 3 uur varen zijn we ons in ons hotel op gaan frissen en zijn we diezelfde trail van vanmorgen gaan lopen, naar die klif ( het uitkijkpunt). We kunnen er maar geen genoeg van krijgen, het is ontzettend gaaf om te zien en te beleven. We hebben anderhalf uur op de klif gezeten en genoten van de voedseljacht van een minke walvis. Het dier is zo wendbaar en snel, maakt super scherpe bochten, komt met zijn kop écht het water uit. Ondertussen wilde ik zelf ook wel op jacht naar voedsel. We zijn weer gaan eten bij dat leuke restaurant van gisteravond. Morgen gaan we op weg naar Quebec, de stad. Ik verheug me er enorm op!
Zaterdag 10 September
Ruud is vanmorgen om 6.15 uur opgestaan en naar de klif gelopem. Hij wilde kijken of er nog walvissen waren. Die waren er niet dus hij was na een uurtje, door en door koud, weer terug. Rond 8.30 zijn we op weg gegaan naar Quebec. Eerst moesten we met een veerboot een kwartiertje varen. Ook nu was het onderweg weer hartstikke mooi. Groen, prachtige vergezichten, af en toe de zee tussen de bergen door. De zon schijnt, t-shirtjes weer. Vlak voor Quebec ligt Montmorency. Daar is een redelijk grote waterval te zien, meter of 53 hoog geloof ik. Natuurlijk zijn we daar gaan kijken en we zijn zelfs een mega hoge trap op geklauterd om boven de waterval te kunnen komen. De weg naar Quebec toe was behoorlijk druk. Daaraan merk je al dat je richting een grote stad gaat. Eenmaal in Quebec moesten wen ons hotel zien te vinden. Pfff....veel eénrichtingsverkeer, omleidingen en smalle straatjes. We hadden ons hotel "ongeveer" gevonden, toen ben ik maar lopend een straatje ingegaan om te kijken of het daar soms was. En ja hoor! We moesten met onze koffers en tassen langs volle terrassen, over keien en klinkertjes heen. Gelukkig was het niet zo ver. Meer in het centrum dan waar we nu slapen kan volgens mij niet. Het is een klein oud herbergje maar van binnen gecombineerd met heel moderne dingen. We hebben bijvoorbeeld een jet-stream-20koppen-hippe douchecabine en een grote flatscreen tv. Maar er hangt ook een kroonluchter. Wat we nu gezien hebben van Quebec doet het ons vooral aan Parijs denken. Overal kunst, tekenaars en schilders, in van die kleine straatjes en met leuke kraampjes. Héel veel terrasjes en restaurantjes. Straattheater, leuke oude pandjes met bijzondere geveltjes, oudewetse winkeltjes, echt heel gezellig. Nu even luilakken en straks nog even buiten spelen. Morgen gaan we nog wat meer van de stad ontdekken.
Zondag 11 September
Gisteravond hebben we nog een poosje in de buurt rondgezworven en naar straatmuzikanten staan kijken en luisteren. Bekertje koffie in onze hand, lekker relaxed. Dat relaxte hebben we vandaag nog een poosje volgehouden. We hebben vandaag de stad ontdekt, maar op ons gemakje. Vanmorgen vroeg zijn we naar de markt geweest waar alleen maar streekproducten worden verkocht. Oranje bloemkool, witte sperciebonen, ze hebben het hier gewoon hoor. Het zag er leuk uit. Wat we ook veel gezien hebben zijn muurschilderingen. De een nog mooier dan de ander. We hebben door de "benedenstad" van Quebec gezworven en op een terrasje zitten lunchen. Daarna hebben we de veerboot naar de overkant genomen zodat we een mooi uitzicht op de stad hadden. De houten boulevard langs de rivier was daarna aan de beurt. Veel muzikanten, dus we hebben af en toe ergens op een bankje zitten luisteren. Het kasteel ( waar een gigantisch hotel inzit) ligt op de heuvel boven deze boulevard. Er is overal kunst te koop, zowel op straat als in van die luxe galerieen ( kan de dubbele puntjes op de e niet vinden). We hebben in de basiliek een kaarsje aangestoken voor iedereen die ons dierbaar is. Quebec is een mega dure stad. In heel Canada ( en Amerika ook trouwens) draait het om de fooitjes. Minimaal 15% wordt er van je verwacht, 20% is vrij normaal. En als de rekening dan al pittig is, zoals hier, dan loopt het aardig op. Eind van de middag hebben we een borreltje gedronken in een gezellige kroeg. Daarna een bordje spaghetti en een bakkie koffie en we konden er weer tegen. Al met al hebben we aardig wat kilometers gemaakt vandaag maar met regelmatige stopjes en genietend van de zon. We zijn overigens wel blij dat we morgen de natuur weer ingaan. Anderhalve dag een drukke stad is voor ons genoeg. Morgen hoeven we niet zo ver te rijden, gaan we naar Trois Rivieres. Dat ligt vlakbij een nationaal park. Dus fietsen of wandelen in dat park zit er wel in. Zin in!
Maandag 12 September
In ons knusse, houten, maar afgelegen cottage (in Grand Anse op een prachtige plek) hadden we geen internet. Vandaag komen er dus weer 2 verslagen. Afgelopen dagen leek het wel of we in een aflevering van “allo allo” zaten. Het is zo grappig dat engels met frans accent.
Wat we na 2 ½ week ook met zekerheid kunnen zeggen is dat alle Amerikaanse toeristen op witte gympies lopen. Liefst nog met witte sportsokken.
Vandaag zijn we onderweg in St. Tite beland. Er was werkelijk geen plekje in St. Tite onbezet. We hebben nog nooit van ons leven zoveel campers en trailers gezien. Zo ver als je maar kijken kon, links, rechts, maakte niks uit. Alles was vol. Er liepen duizenden cowboys op straat, er reden honderden cowboys op een paard door de straten ( waar op elke hoek een verkeersregelaar nodig was), er was braderie, er waren rodeo’s, er waren honderden harley rijders, er was geen benzine meer te koop in de omgeving, in de supermarkt zag je alleen maar cowboyhoedjes boven de schappen uit komen, de bewoners hadden hun huizen versierd......teveel om op te noemen. Met verbazing hebben we dit tafreel in ons opgenomen en zodra het kon zijn we met plankgas doorgereden! Heel bijzonder. We wilden eigenlijk in het nationale park hier een trailtje lopen maar het bleek op 1 uur rijden van ons huisje te liggen. Daar konden we namelijk pas de rivier oversteken om bij het park te komen. Brug?????
Daarom hebben we hier in de buurt maar een wandeling gemaakt. Samen met heel veel muggen, gezellig!
's Avonds hebben we een kampvuur bij onze cottage gemaakt ( Ruud, want die kijkt al die survival programma's en weet wél hoe dat moet) en daar een poosje bij gezeten ( met uitzicht op de rivier)Heel vervelend allemaal. Morgen vroeg op ( 6.15 uur!!).
Dinsdag 13 September
Vandaag was een beetje een verloren dag. Het heeft vrijwel de hele dag geregend en was bewolkt, donker en grijs. Dan is het ook niet zo leuk rijden en ziet de natuur er uiteraard minder aantrekkelijk uit. Hoewel we de indian summer hier en daar al een beetje beginnen te zien. Dat palet van kleuren is wel heel gaaf. We blijven nu 2 nachtjes in Mont Tremblant. Dat is een heel luxe skigebied. We zijn in het ski dorp wezen kijken. Dat zag er heel gezellig uit. Daarna zijn we naar het oude dorp gereden. Dat vonden we eigenlijk ook heel erg leuk. Het hotel waar we slapen is zo'n robuste houten lodge. We hebben een open haard op onze kamer ( geen berenvel ervoor nee). We zijn al naar de vvv geweest om wandel en fiets routes voor morgen te halen. "Ze" zeggen dat het morgen beter weer zal worden. Laten we het maar hopen. Van een collega uit Amersfoort, die oorspronkelijk uit Mt Tremblant komt, heb ik een heleboel tips en info gekregen. Ik loop hier dan ook met mijn A4'tje door het dorp heen te wijzen en gebaren alsof ik er al jaren kom. Haha! Zo gaan we eten in een restaurantje wat Sophie ( collega) ons heeft aanbevolen. Morgen zien we wel weer veder.
Woensdag 14 September
Ik ben helemaal vergeten te vertellen dat we gisteravond een wolf hebben gezien. Het ging nogal snel, het beestje was snel verdwenen. Vanmorgen zijn we naar de "diable"sector van het nationale park Mont Tremblant gereden ( tenminste, we probeerden dat in 1x te doen maar de bewegwijzering is hier "wat onduidelijk" ) Het park bestaat uit 4 sectoren waarvan de diable sector de mooiste is. Het park is enorm groot en er zijn 400 meren en 6 rivieren. Ons 1e loopje was 1,6 km en bracht ons naar een waterval. De 2e loop die we gedaan hebben was 3,4 km en gaf me weer eens het "waarom doe ik dit"gevoel. Toen we bovenkwamen en getrakteerd werden op een spectaculair uitzicht wist ik het weer. Hierom! We hebben een hele tijd van dat geweldige uitzicht staan genieten. Boterhammetje gegeten en even éen met je eigen gedachten. Mooi! We hebben aan de top een gezin uit Ottawa ontmoet en er een heel leuk gesprek mee gehad. Naar beneden ging een stuk sneller. Mijn volgende plan was om een stukje te gaan mountainbiken. Dat hebben we ruim anderhalf uur gedaan. Pff... over grote keien, heuvels op ( af was wél fijn), door de blubber, fietsje over omgevallen bomen tillen en weer verder. En maar geen idee hebben waar je naartoe moet! Ook hier weten ze geen raad met wegwijs-bordjes. Dat mountainbiken vindt ik geweldig ( vooral het springen met je fiets!!) maar als je niet meer weet waar je bent heb ik het even niet zo naar mijn zin. Gelukkig had ik McGyver bij me. Hij zei dat we samen de "grote mannetjes route"hadden gereden. Met een natte rug hebben we de fietsen weer ingeleverd en meteen door naar het skidorp. Onderweg zag Ruud "iets"in een boom zitten. Bleek het zo'n groot stekelvarken (porcupine)te zijn. Dat verwacht je toch niet, hoog in een boom?! Hij heeft een heel grappig snuitje, echte klauwtjes waarmee hij zich aan de takken vastklemd en een soort bever staart. In het skidorp hebben we de gondel naar de top van de berg genomen. Dat kaartje was duur, dan kan je wel nagaan wat een skipas hier kost in de winter. We hadden bedacht om naar beneden te lopen. De chagrijnige meneer van de infobalie adviseerde ons 3 routes. We kozen er 1 van. Alleen had die eikel er vergeten bij te vertellen dat die 3 routes van het zwaartse niveau waren. Dus toen we er anderhalve km op hadden zitten, helemaal kapot waren en Ruud een flinke uitglijder had gemaakt ( schrok me kapot!)waren we er wel klaar mee. We zijn gewoon de eerste de beste "alpenwei" ingelopen en op die manier hebben we de overige 4 km naar beneden afgelegd. Het eerste terras wat we tegenkwamen was voor ons! In de zon, koud drankje, en even uitpuffen. Ik denk dat we vandaag goed bezig zijn geweest! Morgen gaat de reis naar Pembroke. We stippelen straks de definitieve route uit en dan drinken we nog een lekker koud honingbiertje.
Donderdag 15 September
Het einde van onze reis komt in zicht. Vandaag zijn we van Mt Tremblant naar Pembroke gereden. Dat hebben we over een leuke, en mooie route gedaan. We hebben eigenlijk niet veel foto’s gemaakt. We merken dat we dingen onderhand een beetje “gewoon”gaan vinden. We hebben bijvoorbeeld vandaag 2x hertjes gezien maar hebben vanuit de auto naar ze zitten kijken. En we zijn gestopt in Gatineau, een provinciaal park. Daar zijn we naar 3 viewpoints gereden, maar wat we gisteren gezien hebben maakte op ons veel meer indruk dan wat we vandaag zagen. Het was écht mooi, maar we zijn zo verwend! In het park hebben we een Australische (oud nederlander) ontmoet. Die man was net begonnen aan zijn wereldreis en is zijn portomonaie met al zijn geld en creditcards verloren. We hadden hem tijdens de wandeling (rond een meer) al gezien en begroet. Toen we op een bankje in de zon een broodje zaten te eten kwam hij in paniek vragen of wij zijn portomonaie gevonden hadden. Het was zó ontzettend sneu voor die man. We hebben nog geholpen met zoeken maar tevergeefs. Vandaag zijn we ook geflitst trouwens. Er stond een agent met een lasergun. We reden ietsje te hard en op een plek waar een wegopbreking was ( dubbele boete). Ons enige geluk zou kunnen zijn dat er op de voorkant van de auto geen kentekenplaat zit. We hebben een beetje spierpijn van alle inspanningen van gisteren, wel logisch :-) Onderweg zagen we een auto langsrijden met een soort kennel achterop. Daar zat een husky in ( die zie je hier heel veel). Die husky stak zijn kop door een gat in die “bench”en kon alles lekker bekijken zo. Was wel grappig. Wat ons ook telkens weer verbaasd zijn die Japanners die écht overal zijn. Op voorgaande reizen viel ons dat ook al op, en nu is het weer net zo. Dan ga jij ’s ochtends heel vroeg een moeilijke berg beklimmen om in alle rust van het allermooiste uitzicht te kunnen genieten....kom je (zonder lucht, als een hijgend hert) boven zit daar een heel gezin Japanners ( inclusief oma van 80) aan een gedekt rotsblok te picknicken. Heel apart! We zijn inmiddels in de provincie Ontario. Fijn! Gewoon weer engels praten! Nog 2 nachten in een hotel en de laatste 2 nachten logeren we bij Diane, onze vriendin. Dat worden een paar intensieve dagen. Ik hoop dat ze internet heeft!
Vrijdag 16 September
Brrrr...vanmorgen was het rond het vriespunt! We zijn vroeg vertrokken want we hebben slecht geslapen. Ons bed was maar 1.60 lang ofzo, dat slaapt niet fijn! We zijn een speciale weg gaan rijden die erom bekend staat dat er nog wel eens wildlife te spotten is. We hebben een hertengezin gezien, die stonden 15 meter voor ons op de weg. Toen wij terugreden naar de hoofdweg kwamen er aan aantal trikes aangereden, met hun geweer in de aanslag. De cultuur is hier heel anders en jagen is iets alledaags. We zijn via 4 provinciale parken naar Parry Sound gereden. We reden het ene park uit en meteen het andere in. Veel plassen en meren, mooie huizen aan het water, steigertjes met kleine bootjes, knusse haventjes, heerlijk recreatiegebied. De bomen die kleuren omlijsten het geheel. Het is uiteindelijk krap 10 graden geworden maar met een blauwe lucht en een zonnetje. We hebben tijdens de rit 2 trails gelopen om de benen even lekker te strekken. De cottage die we voor vannacht huren ligt in een bos aan het water. De kamer is een beetje retro ingericht, wel stoer, maar nier écht schoon ( en lekker gehorig ook)Buiten rennen er allemaal honden rond die steeds het water inspringen en de eenden opjagen. We hebben vanmiddag een poosje op een ligbedje aan het water naar alle tafrelen liggen kijken. Geweldig! We wilden eigenlijk een boottocht maken maar waren daar te laat voor. We zijn ook nog op pad geweest voor een tochtje met een watervliegtuig, maar dat was 3x zo duur als in west Canada. Geen zin in! Wel jammer want Parry Sound bestaat uit 30.000 eilandjes. Nu hebben we daar niets van gezien, maar wél een relaxte middag gehad. En dat is ook wat waard! We hebben gegeten in het restaurant wat bij de lodge hoort ( ik érg lekker, Ruud iets minder) en we hebben naar een prachtige zonsondergang zitten kijken. Ook nog erg veel schik gehad saampies. Wat wil een mens nog meer?
Zaterdag 17 September
We zijn vandaag naar Diane,onze vriendin, gegaan. Ze woont in Guelph, een uurtje rijden van Toronto. We hebben haar 20 jaar niet gezien, dus ik vond het wel spannend. We waren er rond half 11. Ze had haar oprit en huis versierd met allemaal oranje ballonnen. Na even bijkletsen en een écht Canadese lunch moesten we weg. Diane had een verrassingsprogramma voor ons in petto. Eerst naar Niagara on the Lake ( bijna 2 uur rijden). Daar stond een helicopter voor ons klaar die ons naar de Niagara watervallen heeft gevlogen. Magnefiek uitzicht, en gaaf om te doen! Ik heb het over watervallen, want het zijn er twee. De éen is Amerikaans en de ander Canadees. De Canadese waterval is veel groter trouwens. Daarna moesten we meteen verder voor een tocht met een jetboot over de Niagara rivier. Na een uurtje stunten met die boot over alle draaikolken zijn we op weg gegaan naar de Niagara watervallen zelf. Die zijn enorm. De Niagara rivier is de grens tussen Canada en de USA ( de staat New York). We hebben dus over Amerikaans grondgebied gevlogen en gevaren. Na een blik op de watervallen had Diane nog kaartjes voor een wandeling achter de watervallen. De kracht van dat water, je kan het niet geloven. Er is pasgeleden een Japanse ( daar heb je ze weer!) dame over de railing bij de wateval gevallen. Ze zat te poseren met haar paraplu boven haar hoofd, en de wind kwam onder die plu. Toen ze verderop in de rivier gingen dreggen om haar lichaam te vinden haalden ze eerst dat van een man naar boven. Pas later is zij gevonden. Bizar he?! Na ons watervallenbezoek zijn we naar een magicshow gegaan van Greg Frewin. Compleet met tijgers, een helicopter, ara’s, verdwijntrucs etc. Dat hele gedoen rond die watervallen is enorm uitgeexploiteerd. Het is net Las Vegas. Tijd om iets te eten was er niet. Toen de show afgelopen was zijn we nog even terug naar de watervallen gegaan omdat ze verlicht waren. Prachtig, en erg indrukwekkend. We kwamen rond 1.00 uur ‘s nachts aan in Guelph, moesten nog uitpakken,tandjes poetsen etc. toen Diane vertelde dat we om 6.00 uur, de volgende morgen, fris en fruitig verwacht werden omdat ze weer een programma had gemaakt. We waren écht moe ( en hongerig).
Zondag 18 September
Om 6.00 uur zaten we in de auto. Rond 7.00uur stonden we in een luchtballon!! Het was een 8 persoons ballon. De piloot was een hele aardige engelsman en we hebben ruim anderhalf uur gevaren zoals dat zo mooi heet. Ontzettend gaaf!!! De rust! Het uitzicht! De ervaring. Helemaal tof! De landing was niet zo soepel als gebruikelijk maar geen rare dingen gebeurd. Het opruimen van de ballon en de mand hebben we met zijn allen gedaan, en eenmaal terug op de plaats van vertrek hebben we champagne met elkaar gedronken ( en we kregen nog een certificaat ook). Daarna moesten we meteen door naar Toronto. Daar was het heel druk. De blue jays speelden een wedstrijd ( baseball). En het filmfestival was aan zijn laatse dag begonnen. Dus veel fans op zoek naar hun favoriete ster ( oa. Madonna was er), tv stations etc. Hectiek alom en het is al eem mega grote stad. Diane had een gids geregeld die ons met haar auto door de stad zou leiden en alles zou vertellen over de hihglights. Pfff.... ik had gewoon een tuut inmijn oren. Ik kon op een gegeven moment haar info niet meer opnemen, het was gewoon teveel. Ruud was allang afgehaakt. Ontbijten was vanmorgen niet gelukt ( geen tijd) dus rond half 3 eindelijk een broodje gescoord. Het volgende op het programma was de CN toren bezoeken. We zijn op het hoogste dek geweest (447 meter) en we hebben op de glazen vloer gelopen. Dat is zo’n raar gevoel in je buik, alsof je in het luchtledige stapt. Op de weg terug naar Guelph hebben we ergens lekker gegeten. Ik heb net de koffers ingepakt en dit is het eerste moment van “rust”wat we hebben ( het is middernacht). Ongelooflijk vermoeiend dit, maar zoveel gezien en gedaan. Ik ben wel blij dat we morgen naar huis gaan. Het is precies goed zo. Truste!
Maandag 19 September
Vanmorgen met Diane samen ontbeten en nog even doorgesproken wat we allemaal voor leuks gedaan en gezien hebben. Het was tijd voor ons om te gaan. We ( lees : ik)wilden nog even naar een winkelcentrum toe. Na 3 weken in de natuur had ik daar wel zin in. Daar hebben we even rondgezworven en wat gegeten. Het regend vandaag. We hebben zoveel geluk gehad met het weer deze vakantie! Nu zijn we op het vliegveld. Nog 1 uurtje wachten en dan moeten we bij de gate zijn. Snel even de stukjes die we geschreven hadden geupdate en wat foto's erbij gezet. We willen natuurlijk de reis die we met jullie beleefd hebben wél helemaal afmaken!! We hebben 6910 km gereden afgelopen weken en veel gezien. We hebben een prachtige vakantie gehad. Als jullie snel weer met ons op reis willen zien we jullie donatie graag tegemoet :-) Dan brengen we élke dag verslag uit, beloofd! haha! We zien elkaar snel! Bedankt voor alle leuke reacties en het meebeleven van ons avontuur. Groeten vanuit Toronto airport. Over en sluiten!
-
26 Augustus 2011 - 12:35
Arina:
Wij wensen jullie een hele mooie reis en we zullen jullie volgen -
28 Augustus 2011 - 11:35
KOFFIEMAATJE:
Kom maar op met de verslagen!
Ik rij mee langs de beren. geniet ervan.
Wij gaan allemaal wel werken. -
28 Augustus 2011 - 22:03
Marja.:
Hé, super dat we jullie op deze manier kunnen volgen!! En....wat een auto!!
Veel plezier en ik kijk uit naar jullie reisverslag. -
29 Augustus 2011 - 06:21
Ed:
super leuk joh! En wat een mooi bak :-). Leuk jullie op deze manier volgen. Stef en ik hadden er net over dat we geen reisschema van jullie hadden. Veel plezier en hartelijke groetjes. -
29 Augustus 2011 - 06:48
Koffiemaatje:
Hee vette ride chick haha.
Silvo de Groot kan lekker sturen.... -
29 Augustus 2011 - 07:26
Tosca:
Wat een leuk idee! Mooie foto's ook al. Veel plezier samen, maar dat zal wel lukken,
Groetjes, Tos -
29 Augustus 2011 - 07:34
Minko:
Fijne vakantie Ruud en Christa. Leuk om jullie (en de mooie foto's) te volgen. Veel plezier samen. -
29 Augustus 2011 - 08:16
Anna Veldman Baarn:
Hoi Reizigers.
Kreeg van Stef dit linkje. Zo'n auto
past jou wel Christa. Ook ik ga jullie
gezellig volgen door Canada. Veel
plezier ook van de andere collega's
uit Baarn -
29 Augustus 2011 - 08:51
Jacq BS:
Wat gaaf! Die auto is groter dan jij, wijs hoor! Geniet ervan! -
29 Augustus 2011 - 09:43
Jessica:
heeej vakantiegangers!!
Wat leuk om jullie te volgen!
Wat een bak zeg pff niet normaal aso gewoon hahah!
Oowh jammer van het weer ik hoop dat het beter word!
Nou heel veel plezier daar! Geniet ervan en ik hou jullie in de gaten!:)
liefs!! jessica -
29 Augustus 2011 - 15:06
Ron En Monique:
Wij zullen jullie ook volgen , en Ruud thuis staat de Polo weer te wachten op je dus wen er maar niet aan die mooie bak , fijne vakantie jullie
Groet uit zonnig Maarssen -
29 Augustus 2011 - 16:20
Buurvrouw13:
He Buurtjes,
Wauw wat een coole auto.
Daar hebben we hier in de straat geen plek voor hoor.
Dustin vraagt of jullie al beren hebben gezien?
we kijken al uit naar de volgende foto's en jullie verslag.
GR Van ons alle . XXX -
29 Augustus 2011 - 17:43
Steven:
Een hele fijne vakantie. Geniet ervan!
En Chris kijk je wel uit voor een overstekende paashaas??? (ik kon het niet laten) -
29 Augustus 2011 - 18:08
Jannie:
Ooooohoooooow wat een superbak!
Leuk om zo met jullie mee te kunnen reizen. Heel veel plezier, lekker genieten. -
30 Augustus 2011 - 04:54
Nicoletta:
Heeee Chrissie en Ruud.
Hele fijne vakantie en superleuk om jullie reisverslag te mogen lezen.
Veel plezier! -
30 Augustus 2011 - 04:57
Neeltje:
Hey daar!
Allemachtig! Leuk auto'tje! Zo gaan we een bietje samen op vakantie.. Geniet liefies! Leuk jullie zo te volgen. Liefs -
30 Augustus 2011 - 08:02
Koffiemaatje:
Haha superdikkebak maar wel op E10.
E10 is een euro 95 mengsel van 90 procent fossiele brandstof en 10 procent ethanol. dit is oa om de olievooraden en het milieu te sparen.
Schitterende foto's weer (ben al weer benieuwd naar de complete serie)
Lekker dat het weer ook beter is geworden.
Kan je deze route ook met de camper rijden ha ha.
-
30 Augustus 2011 - 17:11
Sanne:
hee chris en ruud!
ziet er erg mooi uit zeg!
liefs Sanne -
30 Augustus 2011 - 19:02
Bart En Janny:
de mond viel open van die bak
mooie foto`s leuk dat we jullie kunnen volgen. wensen jullie veel mooi weer en een fijne vakantie groetjes -
31 Augustus 2011 - 07:57
Koffiemaatje:
Je zou toch zo maar in de verleiding komen om die balancerende steen een zetje te geven.......
Kom je niet vaak tegen hoor, een eekhoorn met mensenkennis haha.
Nou doe de "brothers" maar de groeten van de ZZhop Netherlands.
Kan me voorstellen dat Ruud nog ff wilde blijven.
Chris ik lees iedere morgen met veel plezier je verslag (op mijn werk) dus volhouden he voor al je fans!
-
31 Augustus 2011 - 14:37
Ron En Monique:
hoi ruud en chris
dit is echt zo leuk,om jullie zo te kunnen volgen!!
En mooie fotos en verslagen....krijg echt al zin om daar ook heen te gaan!!
Nou,veel plezier nog en we wachten alweer op het volgende verslag
Liefs van ons -
31 Augustus 2011 - 16:33
De Buurtjes:
He LIEVE buurtjes wat een toffe auto en wat is die groot,daar wil je wel 3 weken in rond karre. Mooie foto's en erg leuk om jullie te volgen.
Liefs vd lieve buurtjes xxx -
31 Augustus 2011 - 19:17
De Houtjes :
eey,
wat ziet het er goed uit !!
wat leuk al die foto's we blijven jullie volgen, geniet ervan !!!
liefs van ons -
01 September 2011 - 09:40
Dikke Tuut:
Mooie foto's en verslagen. Prachtig dat jullie zo van de flora en fauna kunnen genieten. Dat zal dan van elkaar ook wel lukken.................. -
01 September 2011 - 13:05
Collega Dikke Tuut:
Heerlijk om te lezen en wat een prachtige foto's. Geniet ervan joh! X -
01 September 2011 - 14:20
Ed Van H.:
Hoi Chrissie en Ruud.
Leuk om te merken hoe goed jullie het naar je zin hebben. Veel plezier.
-
02 September 2011 - 08:01
Koffiemaatje:
Volgens mij hebben beren met jonkies liever Zalm?!?
Volg jullie nog steeds met veel plezier, iedere morgen weer benieuwd naar het verslag.
Begin jullie en de koffie wel te missen!
Trouwens wat verdiend zo'n bord omhooghouder? (denk dat ik dat ook wel kan haha)
-
03 September 2011 - 05:58
Buurvrouw13:
goedemorgen,
Met veel plezier lezen we jullie verhalen en kijken we naar de foto's.
Zo beleven wij jullie avontuur een beetje mee.
Iedere dag kijken we wel even of er iets nieuws bij staat.
Ook de kids vinden het leuk om even wat te lezen.
Gr Van de buurtjes -
03 September 2011 - 08:22
Fam Zock:
Gaaf hoor, zo dicht bij de walvissen.
Kunnen we daar geen vis zakie beginnen? -
03 September 2011 - 17:30
Ron En Mo:
Wat een mooie foto's van de walvissen , ziet er allemaal fantastisch mooi uit daar. Hans heeft zijn camper al geboekt haha. Nog kknik tjes gespot Ruud ??
Groetjes van ons. -
04 September 2011 - 08:56
Ed En Rita:
We volgen jullie elke dag. Kun je geen boek gaan schrijven? Heel leuk om te lezen en wat een mooie foto's trouwens! Ook nog gefeliciteerd met jullie trouwdag! Groetjes van ons. -
04 September 2011 - 10:03
Marja:
Wat een schitterende reis maken jullie! Prachtige foto's. Heel bijzonder om je trouwdag in deze overweldige natuur te vieren, van harte gefeliciteerd! Heel veel plezier, ik blijf jullie volgen. Kus Marja. -
04 September 2011 - 10:55
KOFFIEMAATJE:
Gefeliciteerd met jullie trouwdag nog!
Wat een intensieve vakantie vieren jullie,en wat een indrukken allemaal.
De een nog mooier en indrukwekkender dan de ander!
Chris die details betreffende brownies en koffiehuizen kan je gerust uit het verslag laten hoor haha.
Ben benieuwd of je nog bent wezen kanoen vanmorgen vroeg?!
Lieve groeten vanuit Maarssen -
04 September 2011 - 12:51
De Buurtjes:
Wat een reis, geweldig hoor! Geweldigmooie foto"s en wat een mooie verslagen maken jullie. En ook van ons nog gefeliciteerd met jullie trouwdag.
Liefs vd buurtjes xxx -
05 September 2011 - 14:09
Monique (muis):
Hey Ruud en Chrissie,
Wat is dit leuk!!!! Heb net alles zitten lezen en de foto's bekeken schitterend allemaal!! En wat een stoere bak zeg!! En nog gefeliciteerd met jullie trouwdag!! Marja vertelde over jullie site en heeft hem vandaag naar mij gemaild ergggg leuk!!
Ik wens jullie nog een hele fijne vakantie toe en tot gauw!!
ps wat heb ik gelachen om dat verhaal van die eekhoorn zie het helemaal voor me GEWELDIG!!
Dikke kus van mij XXX -
05 September 2011 - 14:22
Ylva:
Wauw wat een geweldige foto's. Geniet lekker met z'n tweeën. -
05 September 2011 - 17:07
Je Kleine Neefje:
Waar zijn de close up's van de chrissie beren ? :-)
erg leuk reis verslag, goede manier om dit zo te vertellen aan het thuis front achterblijvers.
Chrissie kan je ook een foto maken als (the big) bassie zelf achter het stuur zit in die erg mooie en coole dikke auto.
Ben erg benieuwd of hij net als Wesley sneijder erin kan staan om te rijden :-) of ligt hij achterin te snurken als jij rijdt
Goede reis verder en veel goede dagen gewenst en geniet er goed van.
ciao -
05 September 2011 - 18:41
Bart:
in gedachten zie ik jullie al in die kano zitten alleen bij jullie is het goed afgelopen -
05 September 2011 - 19:08
Sanne:
woow ik ben echt jaoers!
echt mooie foto's!
vooral van die walvis!
die zou ik ook wel is in het echt willen zien,
groetjes van m'n ouders
liefs Sanne -
05 September 2011 - 19:09
De Houtjes :
nog gefeliciteerd met jullie trouwdag! -
06 September 2011 - 08:57
Jessica:
hoi hoi
Zo te zien hebben jullie het nog super naar jullie zin! Wat een verhalen weer en mooie foto's!! Maar ik mis inderdaad nog een mooie beer op de foto;) Die walvissen zijn echt super!!
Nou geniet er nog maar lekker van!!
xxxliefs
jessica -
06 September 2011 - 09:16
Koffiemaatje:
Hee wat is dat! hebben ze in Canada geen 5 september?
Ik krijg hier achter mijn scherm helemaal ontwenningsverschijnselen.
Of hebben jullie een rustdag net als in de Tour.
Dat ik 3,5 week jullie koffie moet missen ben ik net aan gewend!
Maar s'morgens geen reisupdate kan echt niet hoor...
Kom de dag niet meer door zonder jullie belevenissen.
Ik hoop maar op een extra lang verslag morgen... -
06 September 2011 - 10:00
Steven:
5 september is de Dag van de Arbeid in Canada. Errug jammer dat er dan niet gewerkt wordt aan het dagverslag :-(
Errug leuk allemaal om het te lezen en de foto's te bekijken. Ben nu al benieuwd hoe Chris dat gaat doen nu iedereen alles mee kan lezen. Wedden dat ze nog genoeg andere verhalen te vertellen heeft? -
06 September 2011 - 12:04
Geertje:
wat een leuk reisverslag en wat een mooie foto's veel plezier en ik ben benieuwd naar wat jullie nog allemaal gaan beleven groetjes
-
07 September 2011 - 08:27
Koffiemaatje:
He he eindelijk.....een foto met beren!
Leuke verslagen weer Chris, en Ruud die natte T shirts, ik heb in mijn sporttas ook zo'n plantenspuit haha.
-
07 September 2011 - 14:39
Henny Zock .. :
Hallo Ruud en Christa ..wat een ontzettend leuk reisverslag! Mooie foto's ook .. fijn om alles te zien en te lezen .. Hans stuurde mij de link. Heel veel plezier nog en behouden thuiskomst. Liefs, xx Henny Zock. (moeder van). -
07 September 2011 - 16:43
Ron En Mo:
Hoi christa en Ruud
We genieten nog steeds elke dag van jullie verslagen en wat maken jullie veel mooie dingen mee en ook zo leuk dat jullie dat op deze manier met ons delen. Straks bij thuis komst zullen we nog wel veel meer horen.
Geniet ze nog( dan doen wij dat ook hihi) en tot gauw!
Ron en Monique xxx -
07 September 2011 - 17:29
Fam Schouten:
Hoi Ruud en Chris
Leuk om jullie te volgen en de reisverslagen te lezen .
Nog veel plezier -
08 September 2011 - 12:32
Tuut:
De foto's zijn al zo indrukwekkend. Als je Eursel de Geer was zou je denk ik zeggen: het is hier fantastisch............
Wel vroeg ik mij af van wie is welk nat shirt. Ik denk dat het grijze van Chris is. De contouren van bh-bandjes is duidelijk zichtbaar en in het groene shirt is de afdrukken van Ruuds indrukwekkende borstenpartij te zien. Klopt dit ?
Geniet maar lekker verder.
Tuuuuuuuuuuuuuuuuuuut. -
08 September 2011 - 14:51
Bart:
als ik al die mooie verhalen lees en foto`s bekijk en wat nog te wachten staat begin ik een klein beetje jaloers teworden maar het is jullie WEL gegund hoor geniet er lekker van -
08 September 2011 - 18:35
Buurman13:
hoi chris en dutchrat,
hoe is het met jullie?
het is hier wel stil in de straat.
hebben jullie al beren gezien???
(behalven die haribo snoepjes hahaha)
ik heb geprobeert die claxon kapot te schieten maar is niet gelukt.
hebben jullie nog lekker geslapen???
groetjes dustin
-
09 September 2011 - 14:18
Koffiemaatje:
Leuke foto van jullie, en nog steeds lachen na 2 weken. waar kunnen we bijbestellen?
Die walvissen (ik wist niet dat er zoveel verschillende waren) zien er ook gaaf uit!
Kortom wereldvakantie!
Moeten wij er dan toch een keertje aan geloven??
lieve groeten Hans en Helma -
09 September 2011 - 17:30
Oma:
oma kleine excursie gegeven over canada vond het een mooi land zo aan de foto`s tezien -
10 September 2011 - 19:16
Het Kleine Neefje:
hahaha, tja dat zijn nog eens prachtige close ups van de beren.
ik had het kunnen verwachten van bassie, prachtige foto's ook van de zeehonden en walvis.
tja en dat hotel is helemaal top, zo authentiek, prachtig.
nou suc6 nog daar, ik hoop dat jullie geen last van de aardbeving hebben gehad. -
11 September 2011 - 09:22
Buurvrouw 4:
Wat een prachtige reis zijn jullie aan het maken en wat mooi dat wij het allemaal zo kunnen volgen, schitterende foto 's ook. Dat doet mij denken aan de volgende vakantie omdat ik ook veel fotografeer en nog niet van zulke mooie foto 's heb uit die omgeving, zouden wij niet samen met z'n zessen volgend jaar zo 'n reis kunnen gaan maken?
Hebben we de hele winter om elke zaterdagavond onder het genot van een fles whiskey de hele reis uit te zoeken, want volgens mij weet Ruud wel de beste plekjes te vinden.
Slapen we iedere nacht in een andere 6 persoons bugalow, ik zie het helemaal zitten.
Veel plezier nog deze vakantie maak er nog wat moois van en tot gauw. -
11 September 2011 - 09:45
Bart:
vraagje
waren de straatjes echt zo smal of was de auto zo breed
jullie beginnen al echte avontuuriers te worden ga zo door
-
11 September 2011 - 16:46
Marja:
Het ziet er prachtig uit! Geniet er nog van, dan doe ik het ook!!
-
11 September 2011 - 20:16
Marit:
Zo had aardig wat te lezen om weer helemaal bij te zijn na mijn vakantie. Maar super leuk om de verslagen te lezen.Geniet er nog maar van, ik zal jullie vanaf nu per dag volgen:-) -
12 September 2011 - 06:15
De Buurtjes:
He buurjes, jullie beleven toch wel een topreis hoor! Geniet nog lekker en we zijn erg benieuwd naar de verhalen en de foto's. Liefs van nr 8 -
12 September 2011 - 06:18
Gerrit:
wat doen jullie mij toch aan, zit ik hier te werken en zie dat jullie in een prachtige omgeving zitten. wat een mooie natuur zeg. weer een vakantie op mijn lijstje. mooie fotos hoor. nog veel plezier en genieten maar want het gaat zo snel voorbij! -
12 September 2011 - 07:42
Vriendinkoffiemaatje:
Hoi Ruud & Christa,
Leuk om jullie zo te volgen. Leuke verhalen en mooie foto's. (Ook leuk dat Berto er was)
Groetjes marja -
12 September 2011 - 12:22
Koffiemaatje Zelf:
Tjonge dat jullie het nog niet zat zijn. Alleen maar leuke dingen doen, wandelen lekker eten en leuke mensen ontmoeten .........
Ik ben blij dat ik aan het werk ben!
hahaha Ik mis mijn koffie!!!!
groetjes hans -
12 September 2011 - 14:01
Monique (muis):
Hey Ruud en Chrissie,
Wat een mooie leuke foto van jullie bij die enorme waterval!! En die muurschildering op dat huis schitterend!! Ennn dat jullie Berto gespot hebben hahaha niet te geloven dit!!! Heel veel plezier nog..
XXX -
12 September 2011 - 15:48
Sanne B 13:
Hallo Chrislibeertje en rudi het rendier,
Hoe gaat het met jullie?
Hopelijk hebbben jullie het heel erg leuk
Leuke gekleurde beren hebben ze daar hahahahahaha
ik mis jullie wel heel erg,maar het komt wel goed schatje
groetjs sanne -
12 September 2011 - 19:07
De Houtjes:
eey , jullie genieten er nog volop van !!
leuk om te lezen wat jullie doen straks als jullie thuis zijn hebben jullie niets meer te vertellen hi hi geniet er nog maar lekker van voor je het weet zijn jullie er weer ook weer heel gezellig hoor !!
liefs van ons allen -
13 September 2011 - 14:29
Koffiemaatje:
Schrijfarm Chris?
-
14 September 2011 - 07:47
Arie O&S:
Wat leuk om je reisverslag te lezen Chris! Ik krijg een beeld dat jullie heel intensief deze vakantie doen. Effe wat anders dan op een strandje in Brazielië (alt 137 ;-). En wat een mooie foto's. Geniet nog maar lekker van dit indrukwekkende land!
('k Geloof dat ik de banden met de familie in Edmonton maar eens ga aanhalen, haha).
-
14 September 2011 - 10:42
Groenekoffie:
Hey luitjes. Bij mij 5 kilo eraf. En bij jullie? :-) Geniet nog even de laatste dagen! Groetjes!! -
15 September 2011 - 09:47
Koffiemaatje:
Chris laat je niks wijsmaken. de GROTEmannetjes route ligt bij Houfalize.
Ik ruik de koffie al....
-
15 September 2011 - 15:21
Monique (muis):
Hey Ruud en Chrissie,
Ik dacht toch even dat ik mijn schoonvader zag op de laatste foto met die witte stoelen!! Is het Ruud hahaha.. Jeetje wat lijkt hij op zijn oom zeg!! Geniet nog lekker van jullie mooie reis!!!
XX -
16 September 2011 - 09:00
Koffiemaatje:
Jammer hoor dat jullie reis ten einde loopt. Ik ga (en met mij vele volgers) jullie reisverslagen missen.
En Chris die verzadiging, zo aan het einde van een vakantie is heel normaal hoor.
Hebben wij ook altijd na 3 weken camping de Berekuil hihi.
Doe trouwens bij Diane de groeten aan die Rotweiler.... en aan Ruud ook natuurlijk. -
16 September 2011 - 09:46
Henny Zock ..:
Wat hebben jullie een prachtige tijd gehad, zoveel indrukken .. je komt ogen tekort! Het zal thuis misschien wel een beetje tegenvallen. Sparen voor de volgende reis. Bedankt voor het leuke schrijven en dat je veilig weer in Nederland komt. Liefs, xx -
16 September 2011 - 17:56
Ron En Monique:
Grote mannetjes route pfff ..... Blablabla
Geniet nog ff van de laatste dagen, je ns kantoor is ook weer in orde moest er van de week werken , valt me wel op dat er veel gelopen word door de mensen daar !!!!!! -
17 September 2011 - 17:28
De Houtjes :
eey , zo te lezen bevalt het jullie nog prima !! alle foto`s gezien zijn jaloers op jullie hi hi geniet er nog maar heel even van en veel plezier bij je vriendin goede reis terug en tot gauw op de borrel liefs ons allemaal -
19 September 2011 - 09:57
Koffiemaatje:
Helaas het is stil aan de overkant...
-
19 September 2011 - 15:53
Je Kleine Neefje:
We hebben gegeten in het restaurant wat bij de lodge hoort ( ik érg lekker, Ruud iets minder)
er zaten zeker stukjes in ?? of te veel konijnen voer voor der Rudi, volgende keer chrissie iets meer zijn eten prakken :- )
blij te horen dat jullie lekker schik samen, kan die wel he die ouwe bassie, dus wat wil je nog meer.
ciao van het oranje land, oja hier ook bijna nachtvorst, dus pak je zwembroek maar in voor volgend jaar. -
19 September 2011 - 20:02
Bart:
vakantie voorbij jammer dit betekend geen verslagen en foto`s meer hebben
wel genoten net of wij mee waren naar canada alleen zijn wij al thuis
wensen jullie goede terug reis.
ga jullie zien groetjes. -
20 September 2011 - 05:47
Buurtjes 13:
He lieve buurtjes
bedankt voor het reisverslag en de foto's. we hebben er van genoten.
De kids hebben vanmorgen teletekst in de gaten gehouden totdat jullie geland waren.
Nu moeten ze naar school en hopen ze dat het snel middag is.
Wat hebben ze jullie gemist.
Tot straks en welkom thuis -
20 September 2011 - 14:22
Koffiemaatje:
Jammerrr voor jullie dat deze megavakantie voorbij is!
zie jullie snel....op de koffie. -
20 September 2011 - 16:43
Jolanda Van Vliet :
Vul hier je reactie in... -
20 September 2011 - 16:54
Jolanda Van Vliet :
Welkom thuis, globetrotters. Vandaag pas voor de eerste keer jullie reisverslag gelezen,en wat heb ik genoten. Mooi verteld op zijn chris, geweldig! Zag het al helemaal voor me. Wat een natuurgeweld hebben jullie gezien. Ga straks de foto's bewonderen. Fijn dat jullie er weer heelhuids zijn en dat jullie genoten hebben van jullie lang voorbereide reis. Mooi het is jullie van harte gegund( op z'n Chris) dat dan weer wel, dun..liefs en tot gauw weer live and kicking Silvo&Joland. -
20 September 2011 - 17:05
Joland:
Ik bedoelde du...h, en niet dun, dat was je al voor je ging, en na al die kilometers klimmen en klauteren zal je wel mega mindy gespierd strak en lenig zijn. Ben wel benieuwd hoeveel kilometers jullie in totaal hebben gelopen. Iets voor een prijsvraag? Alle bewondering hoe jullie deze reis aan elkaar geknoopt hebben,nog1 keer op zijn Frans, chapeau, -
20 September 2011 - 17:24
KRO-vlietje:
Laatste woordje, geweldige foto's die kun je wel plaatsen in het AD,bij vakantie foto' 's. Mooi,mooi,mooi, echt happy foto's, mooi koppel. Geniet nog na van dit alles.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
