Zaterdag 17 november Chili, Puerto Natales

Gisteravond mocht Ruud kiezen waar we zouden gaan eten. Die koos de nummer 1 van Tripadvisor. La Zaina. Plaatjes kijken....euhm...het zit in een hutje van golfplaat Ruud. Ja, maar we gaan toch. Man! Wat een goede keuze! Ontzettend geluk gehad dat we aan een barretje, met rechts Frankrijk en links Zwitserland, nog een plekje konden bemachtigen. Binnen no time zat die tent, euh hut, ramvol. Open keuken. Alleen maar verse producten. Super, en heel betaalbaar. Zo’n leuke avond gehad. In de lobby van het hotel nog even nageborreld en toen we op de kamer kwamen stond daar een ijsemmer met een fles bubbels. Voor Ruud zijn verjaardag, van het hotel. Dusss...... Hoe leuk is dat?! Met een dikke glimlach ons bedje in.
Vanmorgen relaxt ontbeten, we waren de enigen! Om 8.15 op weg naar Chili. Er is nu maar elke 200km een bezinepomp, dus elke gelegenheid die we hebben gooien we de tank weer vol. Ruud lacht zich helemaal rot want een liter benzine kost hier maar 80 cent. Oja, ik wil al de hele tijd iets over de wc’s hier vertellen. Die zijn écht gebouwd voor lilliputters hoor. Als je gaat zitten ervaar je zo’n vrije val gevoel. En wc papier mag niet in de pot, die moet apart. Elke keer denk ik “kak” te laat! En daar moet ik dan in mezelf ook weer om lachen. Ik ben er nu eindelijk aan gewend, mag het thuis wel niet vergeten, haha. Ruud heeft het voor elkaar gekregen dat we nu muziek hebben in de auto. Een sd kaartje in een lezer, met een snoertje aan een ander ding met een snoertje en dat snoertje weer in de aansteker. Het is een wirwar van kabeltjes maar de Hollandse hits en de rock komen allemaal voorbij. Lekker hoor! Dat maakt de rit over een hele lange weg vol gaten en kuilen, door dor steppe landschap toch iets prettiger. Het is een hele saaie rit, over 1 lange rechte weg. Bijna geen verkeer. En dan ga je bijna aan jezelf twijfelen als je iets bijzonders ziet. Doe je ogen dicht, denk je in, een lange lange saaie weg, bijna woestijnachtig, uitgedroogde plantjes, zon op je bol, en dan ineens zie je een plas vol knalroze flamingo’s. Huh? Euh....zag jij dat nou ook offeeeeuh....?? Yep. Ruud zag het ook. Die weg is zéker 120km lang. Haal je twee fietsers in. Ik snap het gewoon niet. Maar nog gekker, stonden er langs de weg twee fietsers stil (oudere dames) strakke fietspakjes aan, éen met de kaart in haar handen, de ander voorovergebogen over haar fietscomputer.....” gaan we wel goed Bep?” Je hoort het ze bijna vragen. We hebben gegierd van het lachen samen. Hoe dichter we bij de grens kwamen hoe groener het landschap werd. Dat was prettig. We zagen weer veel dieren en van die rode “ vereer je heiligen plekjes” Maar we zagen ook een heleboel plekken waar het een opeenstapeling van plastic flessen was bij een soort mini monumentje. Huh? Navraag gedaan. Wat blijkt. Er was eens: een vrouw die diezelfde weg van Chili naar Argentinië ging lopen. Zij is onderweg overleden door uitdroging. Het is een héle lange weg he?! Dus nu leggen inwoners met water gevulde plastic flessen langs de weg. Echt, je verzint het niet. Afijn, de grens bereikt. Uitstappen. In de rij bij loket 1. Ze hebben een heuse aanwijzer bij de douane, die je tot op de cm zegt waar je moet gaan staan. Best! Loket 1 stempelt. Door naar loket 2 ( túurlijk, dat weten we inmiddels) Nog meer stempels. Ok. Gracias! En door.... 500 meter door. Weer een grenspost. Uitstappen. Loket 1. Stempels. Loket 2. Meer stempels. Loket 3 koffers door de scan. Niemand vertelt je dat je die kassabon die je krijgt goed moet bewaren, anders mag je het land niet meer uit. Ok. (Gelukkig vertelden ze dat in het hotel) Je bent even een uurtje zoet, maar dan heb je ook wat hoor. Veel stempels vooral! :-) Het was maar een klein stukje naar een werkelijk prachtig hotel op een mooie plek. Maar omdat we iets te voeg waren zijn we het dorpje in gegaan. Beetje rond gezworven en iets lekkers gesnoept bij een koffietentje. Nu net ingecheckt en een leuke kamer gekregen met zicht op het water. Wel klein, maar erg stoer. Inmiddels zit ik in de lobby (geen wifi op de kamers) aan dit verslag te werken. Wifi is erg slecht, dus foto’s toevoegen is volledig kansloos. Ik hoop eerlijk gezegd dat dit verslag uploaden lukt. We gaan straks lekker hier in het hotel eten. Het is wel rete duur hier in Chili maar vooruit maar. Morgen naar Torres del Paine. Verheug me erop. Knuf!